Laatst, toen ik op het terrein wandelde, bedacht ik me
dat mijn rol als boeman best vermoeiend is. Altijd opzoek naar slechte dingen
om te verbeteren, zeker als het gaat om dierenwelzijn, om daar vervolgens –meestal
ongegrond- om bekritiseerd te worden. Er zijn dagen dat ik als ieder andere
dierenliefhebber zou willen zijn: van tijd tot tijd een dier redden en deze
naar de opvang brengen. Want voor hun eindigt daar de taak en ze zijn trots op
wat ze hebben gedaan, ze hebben een dier gered. Maar later, als je ze om een
geldbijdrage te doen, zijn ze ineens toch niet zo toegewijd. Ze beginnen ons te
beledigen door onzin uit te kramen als “noem jij jezelf dierenbescherming? Dit
is toch je taak? Maar maak je geen zorgen, iedereen gaat dit te weten komen.” Hetzelfde
geldt voor voormalig dierenbezitters die hun huisdier naar het asiel brengen. Ze
doen dit zonder er bewust van te zijn dat het dier wat ze wegbrengen niet opnieuw
geadopteerd zal worden zonder dat het gevaccineerd is, vrij van parasieten,
gesterilliseerd, met chip en paspoort, en er zonder bij stil te staan dat het
dier in de tussentijd iedere dag eet en poept en er iemand moet zijn om
hiervoor te zorgen.
Soms is het beter om hier niet bij stil te staan want
iedereen die naar Scooby komt wilt iets van ons, en ik wordt er persoonlijk
soms nogal moe van om altijd de boeman te zijn en iemand de toegang te weigeren.
Het is echter nu eenmaal het geval dat ik pragmatisch moet zijn en me moet
realiseren dat Scooby nog vele jaren moet overleven en daar hoort het maken van
moeilijke beslissingen bij. Geloof me, ik zou met alle liefde ieder dier in de
wereld willen redden, maar als ik een verantwoordelijk persoon wil zijn heb ik
geen andere keuze dan soms nee te zeggen en dat is echt niet makkelijk.
Tuurlijk, het is makkelijk om een dier van de straat te
plukken en het naar het asiel te brengen zonder er bij stil te staan dat met
jou nog zo’n 10-12 mensen dit iedere dag doen. Als jij degene bent die weigert
ben jij de moeilijke. Dus daarom zou ik soms graag geen verantwoordelijkheden
hebben maar het is nu eenmaal zo dat we bij Scooby erg verantwoordelijke mensen
zijn en hoewel we onze mogelijkheden altijd nog proberen te rekken, moeten we
ze niet zo ver rekken dat het knapt en ons systeem verstoord. Dus ik ben bang
dat dit de correcte werkwijze is.
Kusjes, knuffels, bijtjes en verantwoordelijke likjes,
Fermin.
