Hallo
Ik ben Tito, ik ben 26 jaar oud, kom uit
Uruguay en woon sinds drie jaar in Badajoz. Ik ben een circusartiest en mijn
reizen brachten me naar Extremadura, waar ik ben gebleven.
Dit is het verhaal van Cedron:
Cedron is een galgo, een van de grootste
die ik ooit gezien heb. Ik heb hem geadopteerd een paar maanden nadat ik in
Spanje ben aangekomen en hij is al sinds twee en een half jaar bij me. Ik vond
hem in het asiel in Badajoz, waar hij zat in hele slechte omstandigheden, het
was na het eind van het jachtseizoen en zoals we weten zijn de asiels dan
gevuld met galgos en podencos. Toen ik hem in het asiel zag, waren alle vier
zijn poten geïnfecteerd, hij kon amper lopen, had geen haar meer op zijn borst
en was een van zijn hoektanden kwijt, had een hoop wonden op zijn rug en woog
15 kilo minder dan nu.
Het was de eerste hond die ik hielp
nadat ik in Spanje aankwam en de eerste galgo die ik in mijn armen hield. Cedron, die niet alleen gewond was, was ook
heel afstandelijk, hij wilde niet spelen, had geen enkele interactie met
niemand, en je merkte dat hij slechts een jachtinstrument was geweest want het
enige waar hij op reageerde was “we gaan”. Ik zag dat het een hond was die een
heropvoeding nodig had en een hoop hulp en hij veroverde me binnen een paar
dagen, dus ik besloot hem te adopteren tot hij zijn innerlijke rust weer had
gevonden.
De eerste maand bestond uit het geven
van liefdevolle aandacht, om hem te laten zien hoe mooi liefde is en het
vertrouwen van de ander. Om hem te leren plezier te maken en te spelen, renden
we op met elkaar, rolden samen over het gras, gaven elkaar liefdevolle beetjes
en trokken beiden aan een eind van een oude doek. Iedere keer als ik naar het
huis van een vriend ging, nam ik hem mee en beetje bij beetje begon hij zich
zeker genoeg te voelen voor enige interactie met mensen. Tot hij compleet over
zijn remming heen was en veranderde in een hond die het heerlijk vond om mensen
te begroeten, om aangehaald te worden, genoot van het gezelschap en zin had om
te spelen.
Aan de andere kant, met honden was het
precies het tegenovergestelde, Cedron begon zich steeds onzekerder te worden, gestrest
te raken en bang van ze te worden. Het begon met tegen hen blaffen van een
afstandje, grommen en soms, als ik probeerde hem met andere honden in contact
te brengen, waren er erg slechte momenten waarin hij zelfs andere honden beet
en hen pijn deed.
Gezien zijn behoefte en het feit dat we
niet verder kwamen met de hulp die ik hem kon geven, besloot ik
gehoorzaamheidslessen te nemen en riepen we de hulp in van Sonia, een
hondentrainer uit Badajoz, en 10 maanden lang hebben we hard, heel hard
gewerkt. Zijn angst, de stress, zijn overmaat aan energie voortkomend uit het
feit dat hij een jachthond was, zijn onzekerheid, etc. De manier van werken met
hem was vooral gericht op positieve beloning, altijd met kleine traktaties en
als beloning een rondje rennen met de fiets zodat hij zijn energie kwijt kon en
niet gestrest zou raken.
Cedron is ontzettend veranderd nu, hij
kan meelopen zonder dat hij aan de riem zit, die zijn weg gaat maar terugkomt
naar je zodra je hem roept, hij gaat zitten, hij gaat liggen, hij loopt niet
zomaar de weg op, stopt op de hoek van de straat. Het is ongelooflijk, hoe meer
je van hem verlangt, hoe leuker hij het vindt. Hij vertrouwt me onvoorwaardelijk
en wat nog belangrijker is; hij vertrouwt zichzelf gezien de gigantische
sprongen die hij in zijn ontwikkeling heeft gemaakt. Hij speelt nu met andere
honden, als hij ze niet aardig vindt blijft hij op een afstandje of hij kijkt
me aan en maakt duidelijk dat hij geen contact wil. Wat mij het meest verrast en wat ik prachtig
vind is dat hij zo duidelijk communiceert, hij laat me precies weten wanneer
hij wil eten, wanneer hij naar buiten wil, met welke honden hij wil spelen en
welke hij alleen maar gedag wil zeggen.
Sonia, de trainer, zegt dat zijn
probleem voortkwam ui zijn onzekerheid, dat hij niet wist hoe hij zich moest
gedragen naar andere honden vanwege het leven wat hij gehad had. Galgos hebben
de neiging het gedrag van Cedron aan te nemen om vooruit te komen, om de eerste
te zijn die blaft of bijt, of juist het tegenovergestelde waardoor ze bang en
achterdochtig worden.
Het belangrijkste is dat Cedron nu een
hond is die genoeg zelfvertrouwen heeft en weet wie de baas is. We gebruiken
het systeem van beloningen niet meer, maar ruilden het in voor liefde en elke
keer als hij iets heel erg goeds doet voelt hij de liefde. Het mooie is dat hij
het begrijpt, normaal kwam hij zijn snoepjes halen als hij iets goed gedaan
had, tegenwoordig komt hij om een aai over de kop.. ;-)
Het circus is mijn leven en ik reis veel
voor mijn werk en waar mogelijk reist Cedron met me mee, hij is erg gewend aan
lange reizen, hij springt in de auto, gaat liggen en staat pas weer op als we
uit de auto stappen. Maar vaak moet ik hem naar een tijdelijke opvang brengen
of naar het huis van een vriend en daar heeft hij het niet naar zijn zin. Zoals
je waarschijnlijk weet zegt het hele concept van tijd honden niets en je kunt
aan Cedron merken dat hij altijd bang is om achtergelaten te worden.
Ik vind het niet kloppen dat mensen nu
zeggen: “en nu hij eindelijk beter is,
waarom hou je hem niet, met al de tijd en geld dat je aan hem besteed hebt”.
Als er iets is wat niet wil is dat hij
zich moet aanpassen aan mijn manier van leven. Ik vind ook dat ik niet van hem
moet houden om de egoïstische manier van “houden van” zoals ze ons leren “ik hou
van je en wil bij je zijn”. Juist het
tegenovergestelde, nu het helemaal goed met hem gaat geloof ik dat het het
beste moment is voor hem om zijn toekomst te vinden en de plek te vinden waar
hij van het leven kan genieten met een persoon die echt kan zien hoe prachtig,
intelligent en lief hij is.
Ik ben trots op wat we tot nu toe samen
bereikt hebben, op de manier waarin we elkaar geholpen hebben, wat we van
elkaar geleerd hebbe, voor de tijd die we samen hebben doorgebracht en de
enorme verandering waar hij doorheen is gegaan en dat zal ik nooit vergeten. Ik
heb alle benodigde tijd besteed aan Cedron om te worden hoe hij nu is en nu wil
ik alle benodigde tijd besteden om voor hem de beste plek in de wereld te
vinden waar hij van de rust en vrede kan
genieten die hij nu gevonden heeft!
Het was echt heel moeilijk om deze
beslissing te nemen, maar ik vind echt dat het de beste beslissing is die ik
nemen kan. Zijn passport is up to date, hij heeft alle vaccinaties, een chip,
hij is gecastreerd en gedraagt zich heel goed naar katten. Hij weegt 30 kg, is
heel gezond en heeft geen enkele ziekte, hij heeft zelfs in een paar gevallen
bloed gedoneerd aan andere honden. Hij is een echte atleet.. ;-)
Dit is dus het verhaal, de korte versie
ervan, van mijn vriend Cedron!
Voor mij is het heel belangrijk om erg
selectief te zijn in wie interesse heeft om hem te adopteren, ik wil niet dat
iemand ‘m zomaar adopteert in een opwelling, of dat het iemand is die eigenlijk
niet genoeg tijd heeft om goed voor hem te zorgen, of iemand die niet genoeg
ruimte heeft. Ik heb de overtuiging dat
als hij bij me weggaat, dat het is omdat hij naar een betere plek gaat.
Ik stuur hierbij foto’s van onze reizen,
vakanties en andere gelegenheden zodat je mijn prachtige hond kunt zien. Ik hoop
van jullie te horen of we op jullie hulp kunnen rekenen om het allerbeste thuis
voor hem te vinden en een baasje die alle tijd aan hem kan besteden op de
manier die hij verdient. Elke manier waarop jullie kunnen helpen wordt op prijs
gesteld.
Heel erg bedankt dat jullie de tijd
hebben genomen om dit bericht te lezen en hele warme groeten,
Cedron en Tito.
