Een zaterdag bij Scooby en alweer een van vele zaterdagen dat ik me blij voel terwijl ik voor onze dieren bij Scooby zorg, ik verwen ze, ik was ze, ik geef ze lekkers enz.
Op een gegeven moment was ik helemaal blij toen er ineens mensen kwamen om een adoptiehond te zoeken en verliefd werden op een galgo. “Wat fijn!”, dacht ik, “alweer een hond die een thuis heeft gevonden!”
Maar deze blijdschap verdween al snel toen ik twee mensen zag aankomen met Toby, een speelse en super aanhankelijke hond van net 1 jaar oud. Zijn “eigenaar” gaf ons een kort excuus waarom hij hem kwijt wilde en liet hem achter in de opvang. Terwijl ze verdwenen, hield Toby niet op met huilen, alsof hij wilde zeggen: “Waarom laat je me hier achter? Wat heb ik verkeerd gedaan? Kom alsjeblieft terug, ik zal heel gehoorzaam zijn!” Maar ze kwamen niet terug, noch draaiden ze zich om voor een laatste blik op hem. Ze namen niet eens afscheid van hem – lieten hem achter op een plaats die hij niet kende, bij mensen die vreemden voor hem waren.
Nu zoekt hij een thuis waar er van hem wordt gehouden, waar voor hem wordt gezorgd en waar hij nooit meer in de steek wordt gelaten. Wil jij dit aan hem geven?
