Micky is ons Aprilmodel in de Scooby kalender (ja, ook ik werd door zijn charme en zijn schoonheid ingepakt J ) en zijn baasje was zo lief ons een update over hem te sturen, die wij graag met jullie wilden delen.
Bijna twee jaar geleden is het alweer dat ik drie maanden bij Scooby verbleef, en ik Micky mocht leren kennen.
Er is geen medewerker of vrijwilliger die vaak bij Scooby komt, die niet wist wie Micky was.
De knapste hondenkerel uit Paddock 2. Je kon ook moeilijk om hem heen kijken. Micky is een galgo kruising en viel tussen al die galgo’s meteen op, niet in het minst omdat ie met kop en schouders boven iedereen uitstak. Deze beminnelijke knul wachtte altijd vrolijk bij de poort en begroette iedereen die zijn paddock binnenkwam meteen en volgde hen op de voet. Hij kon het niet laten en wanneer je niet oplette kreeg je een enthousiaste poot in je gezicht. Deze grote knul vindt het leuk tegen mensen op te springen en vaak schrok je als je opeens oog in oog met Micky stond.
Voordat ik naar Scooby ging zei mijn vriend nog: „Breng vooral niet nog een hond mee terug“, omdat we er thuis al twee hadden zitten.
Maar mijn besluit stond vast. Al op de derde dag staat in het Scoobydagboek, dat ik elke dag bijhield, vastgelegd: „Als er al iemand meekomt, dan wordt het Micky.“
Ik kan niet precies zeggen wat het was, maar hij was me van meet af aan sympatiek door zijn licht onhandige, beminnelijke en bijna maffe manier van doen.
Toen ik hoorde hoe lang hij al bij Scooby zat, kon ik niet begrijpen waarom. Zo een mooie hond als Micky heb ik zelden gezien.
Vaak bleef ik hangen in mijn lievelingspaddock nummer 2.
Op een van die dagen kreeg ik een vlaag van heimwee en ging weer eens naar binnen in Paddock 2, en Micky volgde me op de voet. Hij scheen aan te voelen dat ik treurig gestemd was en legde zijn poten op mijn schoot om me op te monteren. Op dat moment stond het voor mij vast. Micky mocht met mij naar huis komen.
Ik kan niet precies zeggen wat het was, maar hij was me van meet af aan sympatiek door zijn licht onhandige, beminnelijke en bijna maffe manier van doen.
Toen ik hoorde hoe lang hij al bij Scooby zat, kon ik niet begrijpen waarom. Zo een mooie hond als Micky heb ik zelden gezien.
Vaak bleef ik hangen in mijn lievelingspaddock nummer 2.
Op een van die dagen kreeg ik een vlaag van heimwee en ging weer eens naar binnen in Paddock 2, en Micky volgde me op de voet. Hij scheen aan te voelen dat ik treurig gestemd was en legde zijn poten op mijn schoot om me op te monteren. Op dat moment stond het voor mij vast. Micky mocht met mij naar huis komen.
Nu begeleidt hij mij al bijna 2 jaar en ik ben dolgelukkig dat ik destijds de juiste beslissing heb genomen. Oke, soms vergt hij wel wat energie, maar iedereen, echt iedereen is dol op Micky. Er is nauwelijks iemand te vinden die zijn charme kan weerstaan. Voortdurend worden we op straat aangeklampt, zelfs fietsen worden gestopt, wat een prachtige hond is dat, wat voor ras is dat dan nu weer, mogen we hem aaien? Maar natuurlijk kun je Micky aaien. Hij is een van de knuffeligste honden die ik ooit ben tegengekomen. Soms is het zelfs bijna pijnlijk hoe hij zich bij iedereen ertussen dringt om een knuffel te krijgen. Hij geeft braaf pootjes en kwispelt vrolijk en als je dan ‚hop‘ zegt, weet hij, dat hij net als vroeger nog eens omhoog mag springen. Dat hebben we hem namelijk helaas moeten afleren, omdat hij aanvankelijk op straat zelfs wildvreemde mensen dolenthousiast besprong.
Ivonne
Geliefd is ook zijn ‚rooooo‘. Maakt niet uit in welke situatie, of hij blij is, speelt of iets heeft uitgehaald en ons sussen wil. Dan klinkt er altijd een harde, lange jank, die zich als een ‚rooooooo‘ aanhoort. Hij weet precies hoe hij ons daarmee om zijn pootje kan winden en alle mensen die ons kennen, staan erop zijn ‚roooooo‘ te horen voor ze verder gaan.
Micky, de oude charmeur…
Ik kan iedereen aanbevelen ook eens naar de mixhondjes bij Scooby te kijken. Velen van hen wachten al jaren op een geweldig eigen thuis en doen in niets onder voor hun rasechte galgovrienden.
