Elk van bovenstaande titels zou passen. Een paar dagen geleden kreeg ik een telefoontje van Milagros, dat ongeveer zo ging: Fermín, help ons. We hebben zo verschrikkelijk veel honden hier. Ze vallen elkaar aan, bijten elkaar, omdat we hier niet genoeg ruimte hebben voor hen allemaal.
Toen ik hier kwam, gaf ik aan dat we naar Cuenca zouden rijden om galgo’s van de provinciale perrera te halen en ik herinner me mijn gesprek met Dani hierover, omdat we op dit moment echt alleen voor de teven moeten gaan, omdat de reuen zo moeilijk adopteerbaar zijn. En hoewel dit een realiteit is, was ik niet in staat om honden te kiezen vanwege hun geslacht of kleur. Zwarte honden hebben ook meer moeite om geadopteerd te worden. Ja, we hebben heel wat zwarte galgoreuen, maar ik help graag dieren, alle dieren, en ik mag naïef zijn om te denken dat meer reuen en meer zwarte honden geadopteerd worden omdat ik je nu over dit probleem vertel, maar ze zijn echt fantastisch, die reuen van ons. Afgezien van mijn overtuiging dat je geen honden moet redden alleen omdat ze mooi zijn, dat zou ongrondwettig zijn, toch houd ik het meest van degenen die het slechtst af zijn. In ieder geval kiezen mijn honden meestal mij uit en niet andersom.
Dus we reden naar de Perrera in Cuenca en haalden 39 galgo’s op, waaronder een puppy, die naar mijn mening een podenco is en superlief, en ook een moederhond met twee pups, die zeker galgomixen zijn, maar die net zo dringend geadopteerd moeten worden als alle anderen. Alsjeblieft, laten we niet racistisch zijn, ook al zijn ze galgomixen, ook zij hebben recht op een mooie plek op de bank bij u thuis. Nu verblijven ze in het puppyhuis en leven vreedzaam samen met onze babykatten. Ik ben daar om wat foto's van hen te nemen, zodat u kunt ze ook zien.
Tussen twee haakjes, onze reddingshelden waren Cristina en Claire, die midden in de nacht opstonden om de reis heen en weer naar Cuenca te maken in één enkele dag.
Ik zie je later, ik ben weg om wat foto's te maken.
Fermín
Oh, helemaal vergeten je te vertellen dat 1 van de honden die we meenamen uit Cuenca een greyhound is. Ik ben niet 100% zeker of ze uit Ierland kwam, maar ze is een greyhound. Ze heeft maar 1 tatoeage, een groene die gebruikelijk is bij de Ieren, en ook nog onleesbaar, hoewel we het wel geprobeerd hebben. Niet zo lang geleden had ik met Marion Fitzgibbon een gesprek over dit specifieke onderwerp, waarin ik zei dat ik ervan overtuigd was dat er nog steeds Ierse greys worden geïmporteerd voor de renbaan. En kijk – nu hebben we een van die honden hier bij ons.
Foto’s van de redding:
