We gingen naar Cadiz

We kregen een berichtje op Facebook over een probleem in Cadiz met een aantal honden in zeer slechte staat, en we wisten al dat er verschillende galgos in nood waren in het asiel Gesser dus Cristina en ik gingen daar heen om verschillende honden te redden en zoals altijd zullen we ze helpen, zullen ze beter worden, zullen ze gecastreerd worden en daarna zullen ze een nieuw thuis vinden. Tussen deze honden zat een moeder galga met haar pups, zeven pups! We hebben haar Alba genoemd en we zullen jullie laten zien hoe hard ze groeien.  Geniet er van en doneer alsjeblieft, er zijn zoveel gevallen van honden in nood maar zonder jullie hulp kunnen we niks.  We vragen niet veel, alleen jullie hulp zodat we hen kunnen helpen. Kusjes, likjes en knuffels, Fermin.

Doneer: http://www.scoobymedina.org/en/how_you_can_help.html

Adopteer virtueel : http://www.scoobymedina.org/en/virtual_adoption/index.html

Adopteer een van onze dieren: http://www.scoobymedina.org/en/adoption/index.html

Word vrijwilliger: http://www.scoobymedina.org/en/volunteering.html

Doe mee met  teaming (voor 1 eur/maand: https://www.teaming.net/scoobymedina?lang=en_UK

Video: https://www.youtube.com/watch?v=5jpUympCuR4&feature=youtu.be

Het herstel van David.

David is een paar weken geleden gered in Murcia samen met een andere greyhound; Pilar genaamd. Beiden hadden ze dringend een operatie nodig, omdat David 1 van zijn voorpoten had gebroken en Pilar haar heup. Vandaag gaan we het hebben over het herstel van David. Dankzij de haastige spoed waarmee hij naar de dierenarts was gebracht en het werk van de verzorgers, gaat het steeds beter met David. De kracht in zijn poot neemt al toe, hij kan er inmiddels gewicht op zetten en elke dag gaat het lopen ietsje beter. Hij herstelt heel snel en bij elke dag die voorbij gaat verandert hij meer en meer in een liefdevolle en gelukkige hond. Een dergelijke operatie doorstaan is niet makkelijk, vooral na het zware leven dat hij heeft moeten verduren, maar deze prachtige greyhound is erg sterk en kijkt ernaar uit om een normaal leven te hervatten in een liefdevol thuis. Binnenkort is David er klaar voor om zijn nieuwe huisgenoten te ontmoeten, dus we streven ernaar met zijn allen om een thuis voor hem te vinden.

Verspreid het woord, deel het, adopteer!

In mezelf praten

Ik werk nu al zo’n 30 jaar in dierenwelzijn en wat is er veranderd gedurende al die jaren? Een paar dingen, maar niet zoveel, we redden nog steeds honden en katten, we zijn aan het einde van ons latijn, alleen maar omdat er nog steeds zoveel mensen zijn die denken dat we dit voor de lol doen. Maar beste lieve mensen, soms denk ik dat we helemaal de verkeerde strategie hanteren, we moeten ophouden het vuile werk op te knappen voor politici, jagers en allerlei stomme mensen en we moeten het probleem aanpakken bij de wortel. En dat laatste is makkelijk te herkennen, de overpopulatie van honden en katten, zolang we niet in staat zijn om die wortel aan te pakken, zal de mishandeling continueren. Tegenwoordig zijn er veel mensen betrokken bij dierenwelzijn en ik zie eigenlijk geen wezenlijke verandering, ik word dan erg kwaad als ik zie dat deze dingen nog steeds voorkomen, niemand schenkt aandacht aan het echte probleem. We verwijderen de zwerfdieren uit het straatbeeld van het gewone publiek, dus dan zien zij het probleem niet meer. Echter wij zien het nog wel, iedere dag weer, meer en meer honden en meer en meer katten en we rennen onze benen uit het lijf om ze te redden. Maar hoelang nog? Kusjes, likjes en knuffels van ons allemaal. Fermin.

Hardop denken

Ik ben net terug van weer een transport en dit was de vierde in de afgelopen 4 weekenden. Dit betekent dus dat ik al een maand lang geen enkel vrij weekend heb voor mezelf en mijn hondjes. Sommige mensen denken: “oh, wat ben je toch een bofkont, om altijd naar het buitenland te mogen reizen”, laat ik dit even toelichten.

Ik ben klaar met werken rond 15u ‘s-middags op vrijdag, dan een snelle lunch en de bagage voorbereiden, ongeveer rond 17u in de middag gaan we rijden, een minimum van 16 uur en soms 20 uur. We komen aan op onze bestemming op zaterdag, we laden de honden en katten uit en dan beginnen we met het inladen van de wagen met de donaties. Wanneer alles gedaan is gaan we normaliter iets eten en soms nog even winkelen, meestal eten voor ons of plantjes of iets voor onze eigen huisdieren, daarna gaan we avondeten en dan naar bed. Minimum van 10 uur nachtrust, zondagochtend, vroeg ontbijten en dan beginnen we aan de terugweg. We komen meestal aan rond 1 of 2 uur in de ochtend, vervolgens een hazeslaap en de volgende dag om 9 uur ‘s-ochtends weer op school en aan het werk. Dus zo zagen de laatste tijd mijn weekenden eruit en sommige mensen vinden nog steeds dat we boffen. We doen dit alleen voor onze dieren en als we dit niet zouden doen, dan zijn er niet genoeg plekken voor hen in Spanje, maar ik ga ervan uit dat op een dag alles zal veranderen. Kusjes, likjes en knuffels van de reiziger.

Fermin.