11/24/2015

Hardop denken



Ik ben net terug van weer een transport en dit was de vierde in de afgelopen 4 weekenden. Dit betekent dus dat ik al een maand lang geen enkel vrij weekend heb voor mezelf en mijn hondjes. Sommige mensen denken: “oh, wat ben je toch een bofkont, om altijd naar het buitenland te mogen reizen”, laat ik dit even toelichten.
Ik ben klaar met werken rond 15u ‘s-middags op vrijdag, dan een snelle lunch en de bagage voorbereiden, ongeveer rond 17u in de middag gaan we rijden, een minimum van 16 uur en soms 20 uur. We komen aan op onze bestemming op zaterdag, we laden de honden en katten uit en dan beginnen we met het inladen van de wagen met de donaties. Wanneer alles gedaan is gaan we normaliter iets eten en soms nog even winkelen, meestal eten voor ons of plantjes of iets voor onze eigen huisdieren, daarna gaan we avondeten en dan naar bed. Minimum van 10 uur nachtrust, zondagochtend, vroeg ontbijten en dan beginnen we aan de terugweg. We komen meestal aan rond 1 of 2 uur in de ochtend, vervolgens een hazeslaap en de volgende dag om 9 uur ‘s-ochtends weer op school en aan het werk. Dus zo zagen de laatste tijd mijn weekenden eruit en sommige mensen vinden nog steeds dat we boffen. We doen dit alleen voor onze dieren en als we dit niet zouden doen, dan zijn er niet genoeg plekken voor hen in Spanje, maar ik ga ervan uit dat op een dag alles zal veranderen. Kusjes, likjes en knuffels van de reiziger.
Fermin.