Onze vriend en compagnon Carmen is het hoofdkarakter in
een van de verdrietigste verhalen van Scooby van de laatste tijd. Een van de
meest trieste maar tegelijkertijd een van de meest hoopvolle. Zij en Ned
(voorheen ‘Rufo’) zijn de hoofdrolspelers in een verhaal van liefde, moed,
respect en de mogelijkheid om ellende te overwinnen. Carmen heeft ons een brief geschreven waarin
ze ons verteld over Ned. Na deze gelezen te hebben denken we dat er niemand is
die het verhaal van haar leven beter kan vertellen. We hopen dat het jou net zo
raakt als dat het ons geraakt heeft en dat het ons leert om mensen als Carmen,
met een groot en warm hart, te waarderen. Carmen, we danken jou voor alles wat
je hebt gedaan voor ons en de dieren en we zijn er zeker van dat Ned je altijd
zijn hart meedraagt, net als wij.
“ ‘Ned’ is geboren rond July 2013 in een bed van
hooi met meerdere puppies, in een klein plaatsje genaamd Carbajales de Alba in
de provincie Zamora, Spanje. Van het nest puppies overleefde er maar 2.
Zijn moeder was
een jachthond, achter gelaten en waarschijnlijk mishandeld, want ze kwam nooit
dichter dan 50 meter in de buurt van iemand, ook niet als iemand met eten en
water kwam. Dat gedrag leerde ze haar puppies ook aan, vandaar dat Ned
opgroeide met weinig vertrouwen in mensen. Mensen keken tegen haar op vanwege
intelligentie (net als Ned), haar toewijding, kracht en offers om haar
kleintjes vooruit te krijgen. Het was prachtig om ze samen te zien, om te zien
hoe ze ze naar het dorp meenam in de zoektocht naar eten en hoe ze samen
speelde. Totdat ze weer zwanger raakte en iemand besloot de opvang te bellen.
Het ophalen was
moeilijk en niet leuk. Ned ontsnapte maar zag alles wat er gebeurde. De dagen
erna kwam hij terug naar de plek waar ze zijn moeder en zus meenamen, alleen,
bang en blaffend, wegduikend als iemand langskwam. Hij was verloren en hij had
niets of niemand.
In deze moeilijke
situatie besloot ik om in de perioden dat ik in het dorp was met hem te gaan
werken om te proberen hem weer onder de mensen te krijgen met behulp van mij
hond (ook geadopteerd, oud en uitzonderlijk, die ook mishandeld was). Ik
besloot hem een naam te geven waarop hij kon reageren maar wat mensen en
kinderen waren mij voor: RUFO.
Dag na dag
verzorgde ik hem en sprak ik tegen mijn hond voor hem (Ned observeerd en is
heel slim) en later maakte ik lange
wandelingen (waarbij hij ons gezelschap hield). Hij was gek op mijn hond, die hij
als steunpunt en referentiepunt zag, en beloonde hem met veel liefde. Ook als
ik er niet was bleef hij bij hem en hij begon zijn gedrag te kopieren, totdat
hij me op een dag vertrouwde. Op een bepaald moment kon ik hem zelf aanraken
(na tijden lang proberen) en begon hij me knuffels te geven. Hij hield er van
om lange wandelingen te maken en vooral om op de velden achter vogels aan te
gaan (hij is heel snel!). Hij speelde met andere honden en ook met mij, hij
probeerde vodjes van me te stelen. Omdat hij heel slim is begon hij naar me te
zoeken op plekken waar we elkaar zagen, hij herkende auto’s, maar hij ging
nooit in afgesloten ruimtes, zeker niet ruimtes met een deur (hij zal herinnerd
hebben hoe ze zijn moeder weggehaald hebben).
Vanwege
persoonlijke problemen kon ik niet langer in het dorp verblijven of voor hem
zorgen. Dit was het moment om een nieuw baasje voor hem te zoeken, want het
leek alsof hij meer om mij gaf dan om mijn hond. Ik weet niet of ik het juiste
heb gedaan maar ik weet wel dat ik niet dacht dat het zo veel pijn zou doen om
afscheid van hem te nemen. Ik denk iedere dag aan hem.”
Dit is het verhaal van Carmen en ze houdt zich nog steeds
heel veel bezig met Ned’s lot, voor hem zorgen en hopen dat hij een nieuw huis
vindt. Nu is het ook tijd voor jou om een keuze te maken en ons te helpen een
familie te vinden voor Ned, wat hij zo verdient. Wij en Carmen zouden je heel
erg dankbaar zijn. En jij, Carmen, jij hebt al heel veel gedaan voor Ned, voel
je niet schuldig. Er zijn situaties in het leven waar we geen invloed op hebben
en die we niet kunnen veranderen, we kunnen wel proberen ze zo makkelijk
mogelijk te maken. Bedankt voor al je inzet, zorg, en vertrouwen in ons.
Ned heeft al
zijn liefdevolle en eigen mandje gevonden in Amerika en hij doet het geweldig
daar. Hij gaat met sprongen vooruit zodat hij gauw een gelukkige hond zal worden.
