In September 2009 overleed onze hond Noortje en tja één grey is geen grey en al snel kwam er weer een tweede hond in het zicht. We kwamen in gesprek en het bleek dat er 2 weken later een transport met nieuwe Scooby hondjes naar Nederland zou komen, waaronder Gasol. Een zwarte angstige galgo die van Antonio afkwam (link) en vervolgens een half jaar na zijn redding aangevallen werd bij Scooby (en als hij daar net zo doet als hier, verbaast het me eigenlijk ook niks ;) ) Christiane en Roy vonden hem als een klein gewond hoopje verstopt in zijn huisje, waarna hij gelijk naar de kliniek is gebracht om behandeld te worden en vanaf toen flink is verwend door de verschillende vrijwilligers die er op dat moment aanwezig waren. Iedereen bedankt voor de goede zorgen!
In Oktober mochten we hem ophalen, bang, heel bang was hij toen we hem de auto ingetild hebben om hem twee uurtjes later er weer uit te tillen waar hij eindelijk thuis was. Eenmaal binnen hebben we hem op de bank hebben gelegd waar hij vooral naar het plafond staarde. Of het nou kwam omdat het zo hoog was of dat hij het niet kende, dat weet ik niet, maar interessant vond hij het wel! We hadden wat snoepjes bij hem gelegd maar daar maalde hij niet om tot het moment dat wij in gesprek waren en volgens hem niet keken; toen ging hij snel snoepen! Stiekemerd. S ’avonds ging hij aan de wandel en vond hij een plekje in de achterkamer onder de tafel en sindsdien is dat zijn plekje geworden. Ondertussen met een lekker kleed, een eigen waterbakje, zijn etensbak en onder zijn kleedje ligt een grote kluifjes voorraad verstopt. Vooral zijn eigen waterbakje is belangrijk voor hem, omdat Gasol geen prikkel heeft om zelf te gaan drinken, hij moet zijn waterbakje zien of de andere honden horen drinken, vandaar dat hij zijn eigen waterbakje heeft dat hij er altijd aan wordt herinnerd dat hij moet drinken.
Sol was bang voor alles, in huis kwam hij nergens anders dan onder de tafel. De eerste weken hebben we hem onder de tafel vandaan moeten trekken om een wandeling te kunnen maken, buiten was alles eng. Mensen, auto’s, fietsen, honden, een geluid, maar gelukkig ving Max hem goed op en hield hij de andere honden op afstand. Gasol keek goed naar Max en wist als Max ergens heen ging dat het daar veilig was. In December werd Max plotseling heel erg ziek, Gasol had het door en zette zijn verstand op nul en paste zich helemaal aan, zodat wij ons konden richten op de verzorging van Max, wat helaas niet heeft mogen baten en wat voor Gasol betekende dat zijn stabiele factor opeens uit zijn leven verdween. Bij het afscheid nemen van Max hebben we Gasol meegenomen. Hij had er niks van. Normaal keken de honden, roken er aan en wilden vertrekken, dan was het goed. Gasol niet, achteraf misschien ook wel logisch. Hij heeft waarschijnlijk teveel honden dood zien gaan en het is normaal voor hem geworden…ongelofelijk maar waar. Daarna ging Sol weer snel achteruit; hij had niemand meer die hem beschermde. Dus er moest een hond bij komen die hem zou helpen, want hoe graag wij ook zouden willen, honden kunnen vaak veel meer dan wij….
Leo kwam in Januari 2010 bij ons en hoewel Sol in het begin best bang was voor Leo, zo’n grote hond, is dat al snel goed gekomen. En Sol trok weer een beetje bij. Even later durfde hij zelfs op het kleedje van Max te liggen, heel eventjes en als iemand opstond of binnenkwam schoot hij gelijk terug onder tafel, maar toch wat een vooruitgang!
In Juli kreeg hij nog een vriendje Yuso. Yuso liet alles afhangen van Gasol en dat bleek nog eens een tactiek! Yuso is een altijd blijvende speelse pup, hoe oud hij ook is. Hoewel hij buitenhuis ook zijn trauma’s heeft, heeft hij daar binnenhuis totaal geen last van en speelt en doet als of het allemaal niks is. Sol hield alles kalm van uit onder de tafel in de gaten, tot op de dag dat hij eigenlijk een beetje jaloers werd, hij wou dat ook kunnen! Yuso was druk aan het spelen met een kussen vol met lintjes die hij er af kon trekken. Ik zat rustig op de bank mijn boterham te eten tot ik opeens Gasol onder de tafel uit zag lopen, hij kreeg het kussen volop op zijn koppie maar in van plaats weg te schieten onder de tafel zoals ik had verwacht, pakte hij een lintje en begon er aan te trekken. Yuso had het door en begon heel rustig aan de andere kant te trekken om vervolgens Gasol te laten winnen. Vol trots ging Gasol met zijn lintje onder de tafel liggen en werd het lintje nog even flink in de lucht gegooid en aangevallen. En ik? Ik kon alleen maar vol verbazing kijken, had ik het nou echt goed gezien? Het bleef even stil, tot ik voor Yuso een spons had gekocht met een hele boeldraadjes ( Die je er inderdaad lekker er uit kan trekken!) Gasol kreeg te spons te pakken en liet hem niet meer gaan, onder de tafel was hij druk bezig te spons ‘dood’ te bijten en aan te vallen. Sinds die tijd zijn er meerdere sponzen vergaan en is Gasol een stuk losser gekomen, hij durft zelfs hap spelletjes te spelen met Yuso. Yuso is een geweldige hond, die speelt helemaal in op Gasol, hoe wild hij normaal is, zo rustig is hij als hij met Gasol speelt, dan blijft hij rustig op zijn kleedje liggen en als Sol hapt, hapt hij terug, stopt Sol stopt hij ook. En Leo bekijkt het rustig vanaf een afstand, die is allang blij dat hij een keertje niet Yuso’s speel slachtoffer is, spelen is leuk, maar ook zo vermoeiend!
In Juli kreeg hij nog een vriendje Yuso. Yuso liet alles afhangen van Gasol en dat bleek nog eens een tactiek! Yuso is een altijd blijvende speelse pup, hoe oud hij ook is. Hoewel hij buitenhuis ook zijn trauma’s heeft, heeft hij daar binnenhuis totaal geen last van en speelt en doet als of het allemaal niks is. Sol hield alles kalm van uit onder de tafel in de gaten, tot op de dag dat hij eigenlijk een beetje jaloers werd, hij wou dat ook kunnen! Yuso was druk aan het spelen met een kussen vol met lintjes die hij er af kon trekken. Ik zat rustig op de bank mijn boterham te eten tot ik opeens Gasol onder de tafel uit zag lopen, hij kreeg het kussen volop op zijn koppie maar in van plaats weg te schieten onder de tafel zoals ik had verwacht, pakte hij een lintje en begon er aan te trekken. Yuso had het door en begon heel rustig aan de andere kant te trekken om vervolgens Gasol te laten winnen. Vol trots ging Gasol met zijn lintje onder de tafel liggen en werd het lintje nog even flink in de lucht gegooid en aangevallen. En ik? Ik kon alleen maar vol verbazing kijken, had ik het nou echt goed gezien? Het bleef even stil, tot ik voor Yuso een spons had gekocht met een hele boeldraadjes ( Die je er inderdaad lekker er uit kan trekken!) Gasol kreeg te spons te pakken en liet hem niet meer gaan, onder de tafel was hij druk bezig te spons ‘dood’ te bijten en aan te vallen. Sinds die tijd zijn er meerdere sponzen vergaan en is Gasol een stuk losser gekomen, hij durft zelfs hap spelletjes te spelen met Yuso. Yuso is een geweldige hond, die speelt helemaal in op Gasol, hoe wild hij normaal is, zo rustig is hij als hij met Gasol speelt, dan blijft hij rustig op zijn kleedje liggen en als Sol hapt, hapt hij terug, stopt Sol stopt hij ook. En Leo bekijkt het rustig vanaf een afstand, die is allang blij dat hij een keertje niet Yuso’s speel slachtoffer is, spelen is leuk, maar ook zo vermoeiend!
Nu 2,5 jaar later is Sol uitgegroeid tot een groot Monster. Ja met een hoofdletter M. Als er kluifjes in de kamer liggen is Sol er als eerste bij om de grootste er uit te pikken, en heeft toevallig een ander die kluif, dan schroomt hij niet om deze uit hun bek te stelen, al zijn ze gelukkig verstandig genoeg om weg te lopen naar een plek waar Gasol nog niet durft te komen. En bakjes slagroom, daar is hij dol op! Sol houd van autorijden, sinds jaar en dag staat Gasol altijd in het midden tussen de twee stoelen in mee op te letten of alles wel goed gaat… mochten we ooit de weg vergeten Sol weet hem wel. Was het vroeger dat we hem onder de tafel vandaan moesten trekken om te wandelen, tegenwoordig staat hij als eerste in de gang om op stap te gaan. En de wandeling die vroeger inhield een snelle plas is veranderd naar een wandeling waarin alles moet worden besnuft en gras eten, hey dat kan ook! En wat is nou eigenlijk leuker dan even een heel stuk hard te rennen, aan de lijn? want zonder lijn verzet meneer geen stap, in de auto blijft hij dan ook altijd netjes wachten tot we zijn beide lijnen vast hebben en springt dan pas de auto uit. En sinds kort kan hij wat nieuws, voor een kluifje durft hij de bank op te springen! Dus regelmatig zitten we met kluifjes op de bank, want het is zo leuk! En wat zal er volgen? Zal hij binnenkort een keertje op de bank gaan slapen? Of zal hij de tuin eens een keertje gaan verkennen?
Hoewel hij officieel steeds ouder wordt verandert hij toch steeds meer in een jong, blij en gelukkig hondje dat naar hartenlust speelt en lekker uitgebreid van zijn rust geniet. En wij? Wij zijn ontzettend blij met hem. Een zwaar getraumatiseerde hond adopteren is niet altijd leuk, is niet altijd makkelijk, maar als je ziet waar je na 2,5 jaar staat weet je waarvoor je het hebt gedaan. En om eerlijk te zijn, zoveel hebben we niet gedaan, we hebben hem vooral veel zijn eigen gang laten gaan, wel hebben we het geprobeerd te stimuleren, door hem bijvoorbeeld te laten ruiken aan dingen, maar bovenal heeft dit mannetje het toch allemaal zelf gedaan samen met de hulp van Yuso en Leo. En ja in de toekomst zou ik het zo weer doen, niet alleen hij heeft veel geleerd, wij hebben misschien nog wel veel meer van hem geleerd.
Gasol en zijn vrienden, Yuso & Leo
