5/17/2012

Bonnie en Clyde

Hallo
Ik ga jullie het verhaal vertellen van Bonny en Clyde, een galgo-koppel dat niet zonder elkaar kan.
Zondag, 26 februari, ik had gewerkt die avond en ik had de stekker van de telefoon eruit getrokken omdat ik wilde slapen. Toen ik wakker werd en de telefoon weer aansloot  kreeg ik gelijk een bericht van de politie binnen. Iedere keer dat ik van hen hoor is het omdat ze een mishandelde of verlaten hond aangetroffen hebben.
Toen ik hen belde vertelden ze me dat een leidinggevende van Biomasa had gebeld en had doorgegeven dat er twee honden vastgebonden zaten aan het hek bij ons, tot Oscar, Dani of iemand anders van Scooby ze kon komen halen.
Het bleek dat hun “baas” was komen aanrijden in zijn terreinwagen, ze uit de auto had gelaten en ze met een touwtje had vastgebonden. De man van Biomasa dacht dat hij samen met mij was, maar toen hij mij nergens zag had hij de politie gebeld. Een van de politieagenten lukte het om het vrouwtje binnen de omheining te krijgen maar het mannetje ontsnapte.
Hij hield alleen zoveel van zijn vrouwtje dat hij zijn vrijheid opgaf en terugkwam naar waar zij was en toen hij niet naar binnen kon, bleef hij langs het hek lopen, en het vrouwtje riep naar hem. Dat was heel mooi om te zien. We hebben het hek opengezet zodat hij binnen kon komen maar hij was veel te bang voor ons. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk kwam hij naar binnen waar zijn vrouwtje op hem wachtte. Ik had nog niet verteld dat het voor het vrouwtje een stuk moeilijker was  om te ontsnappen want het leek erop dat ze een breuk had in een van haar voorpoten.
Bonnie is the brindle

Vroeg in de ochtend heb ik Scooby gebeld en met Juan gesproken, en ze hebben ze snel opgehaald om te zien wat ze aan haar poot konden doen. Op dat moment waren Couto en Pablo (dierenartsen) en de studenten uit Zaragoza bij Scooby en zodra het vrouwtje arriveerde konden ze wat tests doen en daaruit bleek dat haar poot niet gebroken was maar dat ze een snelgroeiend gezwel had en dat haar poot er daarom zo uitzag.
Maar, er is een gelukkig einde aan dit verhaal, want beide zijn geadopteerd in Frankrijk, samen in een thuis waar de nieuwe bazin geen probleem heeft met haar ziekte, maar juist vond dat het belangrijk was dat ze, voor de tijd die ze nog had, samen konden zijn. Want dat was het enige wat ze wilden: samen zijn. Als het zover is denk ik dat het mannetje het erg moeilijk gaat krijgen, zelfs met de troost van zijn nieuwe familie, maar dankzij zijn nieuwe familie zal hij er ook overheen komen.


Een hele dikke kus voor Bonnie en Clyde


Carolina