Het leven van Ron, voor hij bij Scooby Zamora binnenkwam, was niet een van de makkelijkste.
Hij begon al slecht, zijn eerste baasje had hem nooit moeten nemen. Als je een hond opneemt dan houdt dat in dat je voor hem moet zorgen, en in ieder geval moet zorgen voor zijn basisbehoeftes zoals eten en een dak boven zijn hoofd, en dat is nog afgezien van het overduidelijke feit dat je hem liefde en zorg moet geven. Ron heeft nooit iets daarvan gehad, hij leefde in zijn jeugd op een koud en verlaten stuk grond, waar de “baas” af en toe heen kwam om hem wat eten te brengen.
Ron kreeg het voor elkaar om regelmatig te ontsnappen en dan zwierf hij door de omgeving, hij hield van de rust en de eenzaamheid, zijn enige trouwe metgezel, want hij wist niet beter, was altijd alleen geweest en kon zich nog maar amper de warmte herinneren van zijn moeder en zijn broertjes en zusjes.
Op een ochtend liep Ron weer te zwerven toen hij opgepakt werd door de politie, die hem naar zijn baas terugbracht en zodat hij niet nog eens kon ontsnappen nam die hem mee naar huis. Maar dat betekende niet dat het beter werd voor Ron, het werd zelfs slechter voor hem want in plaats van dat de baas hem bij zich liet, sloot hij hem op op een kleine patio waar hij amper uit kwam. Weinig eten, weinig wandelingetjes en geen liefde en aandacht, alleen weer een nieuwe eenzaamheid. Dit was het leven van Ron voor twee lange jaren.
Het was niet erg moeilijk zijn baas over te halen hem aan ons te geven, hij wilde hem nooit, voor de enige reden dat het een mixhond was, geen zuivere boxer zoals hij had geloofd toen hij hem als puppy haalde. Het was “maar” een mix, en verder keek hij niet, hij keek niet naar het belangrijkste van Ron: zijn hart.
Ron kwam bij Scooby Zamora, veel te mager en heel angstig. In het begin at hij alleen maar, en hij at met veel angst, angst dat ze opnieuw z’n eten weg zouden halen of misschien wel omdat hij niet wist wanneer hij weer eten zou krijgen?
Hij was erg wantrouwend ten opzicht van mensen die hem wilden aaien of aanhalen, maar gelukkig leerde hij ons te vertrouwen, hij kon zich over zijn angst heenzetten en vond zijn plezier in het leven terug.
Nu is Ron een prachtige hond en een van de meest dankbare, lieve en vrolijkste honden in de opvang, hij is gek op wandelingetjes en erg speels. Hij heeft alleen een goed baasje nodig die goed voor hem zorgt, zoals hij verdient. Iemand die verder kijkt en van hem houdt voor wie hij echt is.. Ron.
