Zo noemt Cobie, verantwoordelijk voor de Scooby residencia ze liefdevol, deze honden die vanuit Scooby Zamora naar onze opvang in Valladolid kwamen, zo’n 7 maanden geleden.
Fermin vertelde me over de geschiedenis van deze honden, die ongeveer 2 jaar in Scooby Zamora hebben gezeten waar ze kwamen na gevallen van mishandeling, ernstig getraumatiseerd en niet gesocialiseerd met mensen, zoals je kunt zien in deze video:
Hij vroeg me of er niet iets was wat we konden doen voor ze, want doordat ze zo bang waren, gingen ze bijten om zich te verdedigen en dat maakte de kans dat ze geadopteerd zouden kunnen worden wel erg klein en dat zou betekenen dat ze hun hele leven in de opvang zouden moeten blijven. Mijn reaktie was dat we het natuurlijk zouden proberen om ze in ieder geval een kans te geven, dus we brachten ze naar de residencia en een groep van vrijwilligers begon met ze te werken. Ik wil hierbij dan ook Luis, Raquel, Esther, Lidia en Monica bedanken voor hun inzet en wat ze hebben bereikt, en natuurlijk Cobie dat ze voor hen zorgt in de residencia.
Na maar een paar maanden is de vooruitgang die ze maken wisselend, sommige zijn een stuk beter dan andere en sommige zijn nog net zo angstig als in het begin. Op de eerste foto’s kun je zien hoe ze waren toen ze aankwamen, en in de volgende kun je hun vooruitgang zien.
Daarom dachten we aan de mogelijkheid om ze naar Scooby te brengen want in de residencia zien ze natuurlijk alleen de vaste verzorgers en Cobie en dat zou hun vooruitgang kunnen afremmen. Ze moeten met meer mensen in aanraking komen, met meer honden omgaan en vooral beetje bij beetje wennen aan nieuwe situaties zonder hen te forceren. De ideale situatie zou zijn om een op een met ze te kunnen werken maar dit was helaas niet mogelijk want we hebben geen huizen met een aparte tuin of pation waar ze naar buiten kunnen, want aan de riem lopen is nog geen optie.
Dus. aan alle vrijwilligers uit alle delen van de wereld, ga alsjeblieft naar Scooby om kennis met ze te maken maar als je ze ziet in de paddock, probeer ze niet te vangen of ze met abrupte gebaren aan te raken; dit zijn “speciale” honden die vriendelijke woorden, langzame gebaren en enige afstand tot mensen nodig hebben. Je kunt ze wat eten geven zodat ze misschien wat dichterbij kunnen komen en kunnen ervaren dat niet alle mensen zo slecht zijn als degene die hen mishandeld hebben. In een opvangsituatie als deze zal hun herstel langzaam gaan, maar we zullen met ze blijven werken zodat ze misschien ooit geschikt worden voor adoptie en een thuis.
Als laatste willen we nog even zeggen dat we binnenkort een blog klaar hebben op de spaanse pagina van de Scooby website, waar we jullie kunnen informeren over nieuws over deze honden en andere met gelijkaardige problemen. We kunnen daar video’s plaatsen en artikelen en nieuws over de ethologie en opvoeding van honden.
