Deze vreselijke
ziekte is voor een Europese dierenarts extra moeilijk te begrijpen, vooral omdat deze ziekte uit Spanje komt. Wat
kan ik jullie erover vertellen; ten eerste en heel belangrijk: de ziekte is
geen doodsvonnis, in ieder geval ken ik
geen enkel geval waarbij de hond aan deze ziekte overleden is. Ik ken wel
enkele gevallen van honden die overleden zijn omdat ze door een of andere
Europese dierenarts verkeerd behandeld zijn, die beginnen met de hond te
behandelen met Glucantime in extreem hoge dosis zonder veel te weten van de
ziekte. Men zou wat nederiger moeten zijn en gewoon vragen als je het niet
zeker weet, alles beter dan een hond laten sterven door onkunde.
Het gebeurt soms
dat een geadopteerde hond die negatief
was opeens blijkt positief te testen,
het antwoord is simpel, niets is foutloos, maar een test van minder dan 80
wordt altijd gezien als negatief, overal ter wereld behalve misschien door een
enkele Franse dierenarts die het meer om het geld te doen is, de methodes om de
ziekte te traceren zijn zuiver maar nooit 100%. Er zijn zoals PCR die
ontzettend duur zijn en valse positieven geven, andere zoals IFO (immuun
fluorescent indirect) die zowel valse negatieven als valse positieven geven, de
Methode Elisa en de agglutinatie die voornamelijk kans geeft op valse
negatieven, maar in alle gevallen hebben we het over een juistheidpercentage
van 95/98%, en iedereen die ook maar iets weet over wetenschap weet dat de 100%
in de wetenschap niet bestaat. Wij testen hier ca. 1200/1600 honden per jaar
wat betekent dat er gemiddeld zo’n 50 honden zouden kunnen zijn waarvan de
diagnose niet klopt en dat zijn alleen maar de statistieken en niet omdat we
het verkeerd doen. Alsof dat nog niet genoeg is, het kan ook zijn dat het dier
de besmetting recentelijk heeft opgelopen, of zelfs nadat de test gedaan is.
Als u een van de adoptanten bent van een van onze honden en u heeft een
probleem met wat ze tropische ziektes noemen, stuur ons dan alsjeblieft alle
gegevens naar educa@scoobymedina.com
en wij zullen het doorsturen naar een van onze experts op de Universiteit van
Zaragoza of die van Madrid, waar Pablo en Guadalupe Miro zitten, die willen ons
en onze dieren met liefde helpen. De test die de universiteit voor ons doet is
een agglutinatie test die alleen een positief of negatief resultaat geeft en
ons niet het percentage doorgeeft, maar dat hoeven we eigenlijk ook niet te
weten want als de test positief is zal het dier niet ter adoptie worden
geplaatst, behalve als de hond speciaal is uitgekozen door iemand die er mee om
weet te gaan. We kunnen ook niet iedere
2 maanden een test doen want ze zijn behoorlijk duur en gezien het kleine
bedrag dat we krijgen voor een adoptie waar alles in zit; castratie,
ontworming, vaccinatie, bloedproeven, microchip, paspoort en papieren voor het
transport, dan kun je je voorstellen dat er niet veel van overblijft en al
helemaal niet voor ons.
Even terugkomend
op Leishmania, we hebben ook gevallen gehad van positief resultaat voor 8
jaar nadat hij naar zijn nieuwe baasje
was gegaan, een teckel die naar Engeland ging met een Echte Dame, die ik nooit
zal vergeten, ik zal me haar altijd herinneren terwijl ze de vloertegels schoonmaakte
toen we de opvang aan het bouwen waren.
Ik hoop dit
verhaal jullie heeft geholpen, in ieder geval ga ik met Pablo praten zodat hij
een wat wetenschappelijker verhaal kan vertellen. Kussen, omhelzingen en likjes van al onze
dieren. Fermin.
