Ik heb de
afgelopen 30 jaar van mijn leven gewijd aan het redden van dieren, vooral
galgos, en ik heb de mishandeling van deze dieren publiekelijk aangeklaagd, ik
heb bedreigingen ontvangen, meer dan eens is me verteld dat ik zou eindigen
zoals zij en ik ben nooit bang geworden, en zelfs na alles wat we gedaan hebben
moeten we nog steeds bewijzen dat onze liefde voor de dieren echt is.
Toen ik 20 jaar
geleden Scooby bedacht, waren sommige dingen voor mij erg duidelijk en een
daarvan was het plezier en de blijdschap bij de dieren. Ik hou niet van kooien,
zelfs als ze van goud gemaakt zijn, zijn ze nog steeds gevangenissen, onze
honden moeten maanden of jaren in de opvang blijven en honden zijn sociale
dieren en hebben het nodig om in groepen te leven, en dat leidt in een paar
gevallen tot ongelukken. Dit zijn dingen die in alle opvangen gebeuren waar
dieren niet in afzondering leven, dat is de prijs die we moeten betalen, een
hoge prijs die we altijd proberen te voorkomen maar ik weet zeker dat het zelfs
bij jullie thuis wel eens gebeurt met honden die elkaar al jaren kennen, ineens
gebeurt er iets wat de gevestigde orde verstoort en dan vechten ze. Iedereen
die meer dan 2 honden heeft en zegt dat dit nooit gebeurt, die liegt, ik geloof
het niet, het gebeurde zelfs met mijn honden thuis dus het is duidelijk dat het
vaker zal gebeuren in een opvang, hoeveel voorzorgsmaatregelen we ook nemen. Er
zijn altijd van die moeilijke gevallen en net doen alsof het mogelijk is dit te
voorkomen in een opvang van meer dan 500 honden en 60 verschillende patio’s is
gekkenwerk, maar het is nog idioter om te verkondigen dat het mogelijk is om te
voorkomen, of zelfs insinueren dat we het laten gebeuren vanwege
onverschilligheid, dat accepteer ik van niemand. In plaats van met
ongefundeerde kritiek, kom dan met mogelijke oplossingen, als die er al zijn. Zelfs voor mij, die al 20 jaar met galgo’s
werkt is er vast nog een hoop te leren. Als je het niet leuk vindt als we ze
brood en blikjes geven, zorg dan dat we het geld krijgen om ze goed eten te
geven, als je het niet leuk vindt dat er zoveel op een patio zitten, zorg dan
dat er huizen en mensen gezocht worden waar ze heen kunnen, dat is tenslotte je
taak. Het is zo makkelijk om kritiek te leveren, zoals ze hier in mijn land zeggen: het is
makkelijk om te praten maar het is moeilijk om te voorzien in voedsel. Zorg voor een salaris voor een manager die
met revolutionaire ideeën kom t en die alle problemen wegneemt, als je denkt
dat je het goed kunt doen. Zo niet, stop dan met praten want beledigingen
kosten niets maar komen niemand ten goede en al zeker niet de dieren.
Dat was het
gedeelte voor wie het aangaat, nu voor de algemene informatie.
Gedurende de
jaren hebben we veel dingen geprobeerd en ervaringen opgedaan over honden die
in roedels en groepen leven.
We hebben
de underdogs verplaatst naar andere patio’s maar we zagen dat waar we ze ook
zetten, het blijven underdogs. We hebben groepen gevormd van underdogs en
ervaren dat in die groepen er minder zwakke dieren waren die meer
zelfvertrouwen kregen en na verloop van tijd dominant gedrag lieten zien ten
opzichte van de andere dieren. De laatste keer haalden we de dominante honden
uit de groep en zagen dat na een tijdje andere honden “opschoven” en hun plaats
innamen. En dat komt simpelweg omdat er in een groep honden altijd een
hiërarchisch systeem zal ontstaan met verschil in status. En daarbij, in een
opvang zonder een mens als alpha, en niet veel mentale en fysieke uitdaging is
de kans op conflicten nog veel groter.
Een ander feit is
dat een galgo haast geen onderhuids vet heeft en een korte vacht, zodat ze er
ontzettend mooi uitzien, als afgetrainde atleten, maar in het geval van een gevecht is het een
slechte combinatie. Waar andere honden misschien wat haar uit hun vacht
verliezen, of kleine oppervlakkige wonden oplopen, in een zelfde soort gevecht kan een galgo
zware verwondingen oplopen.
Aangezien we niet
in staat zijn om het genetisch gedrag van honden te veranderen, laat staan de
bouw van de galgo’s zit er niets anders op dan te accepteren dat, ondanks al
onze pogingen, er altijd ongelukken zullen gebeuren. We snappen dat dit soort
dingen beter zijn om te verdragen als je er iemand de schuld van kunt geven
maar alsjeblieft, blijf reëel.
Fermin
