Hoewel de eigenaar en de weinige vrijwilligers die af en toe uit het buitenland komen, vechten voor de rechten van het dier, heeft ze nu een punt bereikt waarop ze niet meer verder kan. Verdrietig genoeg is de tegenstand van de omwonenden en de overheid gewoon te zwaar om tegen te vechten.
Daarom ging ik op zoek naar een andere opvang in Europa waar ik zou kunnen werken als vrijwilliger. Al snel was ik de Scooby Opvang in Spanje aan het bekijken. Dankzij de uitermate informatieve homepage en de links en video’s kon ik veel lezen over de opvang en de dieren. Helaas heeft Spanje een lange historie van dierenmishandeling, de galgo’s in het bijzonder. De galgo’s worden gebruikt voor de jacht en worden gefokt in het hele land. Op de leeftijd van 2 á 3 jaar worden ze niet meer bruikbaar geacht en worden ze daarom weggegooid als vuilnis.
Gelukkig heeft Scooby gedurende 22 jaar voor deze arme stakkers gezorgd en heeft Scooby ontelbare honden gered en ze een tweede kans gegeven in het leven. Scooby is de grootste opvang van Spanje en omdat ze ook voor andere dieren zorgen, zoals poezen, paarden, ezels, varkens, vogels en elk ander dier dat hulp nodig heeft, heb ik besloten om mijn hulp aan te bieden. Daarom heb ik Scooby voor de eerste keer bezocht als vrijwilliger, in april 2011.
Ik vind het erg fijn om te zien dat de Scooby-organisatie regels en richtlijnen heeft om te volgen, ook voor de vrijwilligers die hier komen werken. Als je hart op de juiste plaats zit voor de dieren, is dit geen enkel probleem. Zelfs voordat ik voor de eerste naar de opvang kwam, was ik al goed geïnformeerd en had een goed contact gehad met de betrokken mensen. Iedereen was van het begin af aan erg vriendelijk en behulpzaam voor mij.
Helemaal opgewonden dat ik weer met dieren aan de slag kon, kwam ik aan in Scooby en was ik onder de indruk van de grootte van deze plek, maar ook van het aantal dieren.
Maar vanaf dag 1 zag ik dat alles erg goed was georganiseerd, ondanks de dagelijks terugkerende uitdagingen voor de Scooby-medewerkers.
De dagelijkse routine voor een vrijwilliger begint in de ochtend en omvat alles van het schoonmaken van kennels, tot het voeren van de dieren, het uitkijken naar zieke of gewonde dieren, het voedsel klaarmaken en elke hulp die nodig is binnen de opvang en natuurlijk de zorg en de steun aan de dieren.
Tijdens mijn 10-daags verblijf werden 25 honden, meest galgo’s, naar Parijs gebracht door een paar medewerkers. Van daaruit zouden ze verder gaan naar nieuwe gezinnen of naar een opvang die voor ze bemiddelde voor een nieuw thuis. Het was goed om te zien dat dit gebeurde, om de honden zo kort mogelijk in de opvang te laten blijven. Hierna heeft Scooby nog meer honden gestuurd en ze doen dit zo vaak als ze kunnen. Dit is alleen mogelijk door het harde werk van Scooby, maar ook van de buitenlandse organisaties, waar ze mee samenwerken.
Ik genoot van iedere minuut bij Scooby en hoewel de binnengebrachte honden vaak verwondingen hadden en een verdrietig verleden, doet iedereen zijn best om ze een tweede kans te geven. De tijd samen met de dieren, gaf me zo’n voldoening en ik ben altijd weer verbaasd hoeveel vertrouwen ze steeds weer hebben in de mensen. De liefde die ze geven is onbetaalbaar en ik kan anderen alleen maar van harte aanbevelen om vrijwilliger te worden voor deze dieren. Ze hebben alle hulp nodig die ze maar kunnen krijgen.
Het werken bij Scooby zelf is een plezierige ervaring, iedereen was erg aardig voor me en er was ook tijd voor een beetje plezier en samen lol hebben.
Ik kijk er erg naar uit om deze zomer weer terug te keren en alle dieren en mensen weer te zien.
Door Malene Andersen, Denemarken
