Na overleg met
mijn vrienden en na het ophalen van een hoop goederen, maakte ik de bagage
klaar en vertrok uit Barcelona naar Medina del Campo in de tweede week van
Augustus, met een hoop illusie en bijna 8 uur rijden voor de boeg. Ik had een
lijstje gemaakt met hondjes want uiteindelijk wilde ik er een adopteren, want
de plek die Lukas achter liet was vrij om een ander dier een zelfde toekomst te
kunnen geven.
Bij aankomst
ontmoette ik Pablo Ordax,
bedrijfsvoerder van de opvang, de personificatie van aardigheid en kalmte,
ondanks de stress van het werk. Hij nam me mee voor een snelle tour en gaf me
enkele aanwijzingen waar ik me mee bezig kon houden.
Ik installeerde
me in een van de caravans en.. aan het werk. We moesten het eten klaar maken
voor de kleintjes. Ik ben Andres gaan helpen, een hele aardige man, om het eten
te verdelen en de emmers met water te vullen. Mijn eerste contact met de dieren
van Scooby. Zo ontzettend veel, allemaal vragend om aandacht, een aai, eten..
maar we moesten verder met werken.
De volgende dag
ontmoette ik Ana Merina, vrijwilligster bij Scooby die leeft door en voor de
hondjes. Haar omgang met de dieren is fenomenaal. En na mijn taken als
schoonmaak was ze zo geduldig en vriendelijk me mee te nemen bij de traditionele
verdeling van snoepjes en worstjes, terwijl ze me informeerde over de honden
die ik op mijn lijstje had staan en over anderen die misschien ook geschikt
waren. Terwijl ik patio 2 schoon maakte, was er een kleine galga, heel
verlegen, bij me in de buurt gekomen, een van de meest zwakke van de groep. Ana
vertelde dat ze Claudia heette. Ik had haar niet op de lijst staan omdat ze
heel jong was en er nog niet zo lang was, maar zonder dat ik me er van bewust
was, had zij mijn hart gestolen.
De volgende dagen
was het een kwestie van meer en meer schoonmaak, het klaarmaken van eten, een
behoorlijk zwaar karwei maar met de beste energie en bedoelingen want iedereen,
zowel vrijwilligers als vaste medewerkers gaan tot het uiterste om deze taken
te volbrengen, en zo hun liefde en respect naar de dieren te laten zien. Het
belangrijkste zijn de dieren, en daarnaast zijn er twee heel belangrijke
punten: voeding en schoonmaak, en niet omdat het moet maar met liefde!
Aan het eind van
elke dag, als ik alleen was, moest ik veel huilen, want dit zijn dingen die
binnen komen, je beseft hoe wreed mensen zijn om onze honden in de steek te
laten en te mishandelen. Maar tegelijkertijd is er ook de grootsheid van die
andere soort mensen, die eigenlijk het belangrijkste zou moeten zijn. Ik denk
ook terug aan bepaalde situaties met absolute tederheid van enkele dieren, die
bij me kwamen, en ook van beetjes in mijn achterste, en de speeltouwen in de
patio van de puppies, geknor en aaien van de katjes in de tuin. Ik heb speciale
herinneringen aan patio 4F (mijn “gelukkige” patio) waar iedereen het met
elkaar kon vinden en van de lieve Paci, waarvan ik hoop dat hij snel een thuis
vindt.
Ik heb geweldige
mensen leren kennen, zoals Cristina , de bonus van de opvang, die al aan de winter
denkt en de jassen vermaakt zodat de hondjes geen kou lijden.
Dank je Cristina,
dank je Ana voor je werk, geef een kus aan Lot (waarvan ik nog steeds spijt heb
dat ik haar niet heb kunnen meenemen, Dank je Pablo voor je eindeloze geduld
met al mijn vragen. Dank je Irene, die nog op vakantie was en zich de hele tijd
over mij ontfermt heeft. Dank je Gonzalo, de dierenarts, voor zijn geduld en
zijn humor bij tegenslagen, dank aan de
Zwitserse vrijwilligsters die in de tuin werkten, dank aan Lucy en Vanessa, de
Belgische vrijwilligsters voor hun prettige gesprekken, dank aan Marcos, aan
Oscar, aan de andere Pablo en aan Celio voor de gedeelde uren tijdens het brood
ronddelen en de emmers vullen, dank aan Hoover en de andere medewerkster op
kantoor om het verblijf voor mij mogelijk te maken.
Dank voor het me
laten adopteren van deze lieve galga, Claudia, die iedere dag vooruit gaat en
heel blij is, en ik met haar. Dank aan Scooby dat jullie zijn zoals je bent, een
toevluchtsoord voor de dieren. Zolang je deze fantastisch plek niet hebt gezien
kun je je geen voorstelling maken van alles wat jullie doen.
Ik ben met
gebroken hart vertrokken, omdat ik alle dieren moest achterlaten maar vooral
met hoop. Omdat jullie voor hen blijven vechten. Mijn oneindige dank is te
weinig. Mijn beste wensen vanuit Barcelona.
Isabel
Als je interesse
hebt om als vrijwilliger te werken zoals Isabel, schrijf ons dan naar voluntarioscooby@gmail.com (Spaans)
of volunteering@scoobymedina.org (andere talen)
