Ik zag mijn kleine galgo vrouwtje op een kruispunt van de N630, de snelweg naar Madrid, vlak bij mijn dorp Alcazaren. Een ontzettend drukke weg.
Toen ik haar zag, stopte ik de auto, en ze bleef zo maar staan, ze rende niet weg en ik kon zien dat ze met een poot niet op de grond steunde, alsof er iets mee aan de hand was. En het arme ding zat onder de vliegen.
Ik kwam dichterbij en haalde haar aan, liet haar aan me ruiken en heb haar de auto ingeholpen. Ze liet het allemaal toe, ze was echt heel lief, ging de auto in en ging liggen op de achterbank. Ik heb er een foto van, als je die wilt zien dan stuur ik m wel.
Toen ik op m’n werk kwam heb ik haar wat te eten en te drinken gegeven maar ze wilde helemaal niks. Ik heb haar in de auto gelaten, in de schaduw met de raampjes naar beneden tot ik klaar was met werken en haar naar Scooby kon brengen en ze heeft de hele middag liggen slapen op de achterbank, heel stil en rustig. Ze was zoooo lief!!
Ik was blij om haar te zien en vooral dat ze bleef staan toen ik stopte. Ik ben zo vaak gestopt als ik een hond bij de weg zag lopen maar ze renden allemaal weg omdat ze misschien bang waren dat ik ze iets aan zou doen? En dat zat me echt dwars als je bedacht wat ze zou kunnen overkomen, dat ze aangereden konden worden en zo verder. En dan kwam ik terug waar ik ze het laatst gezien had en liet daar eten achter in de buurt.
Om deze galgo te vinden en haar te kunnen helpen is mijn beloning geweest voor alle keren dat ik gestopt ben en nog zal stoppen als ik er een langs de weg zie!
Groetjes
Chris
de microchip was uit haar schouder gesneden
