Jullie
weten vast al allemaal dat ik naast wetenschapper ook leraar ben en daarom geef
ik mijn studenten altijd mee zich af te vragen waarom de dingen gebeuren zoals
ze gebeuren, zoals iemand met een wetenschappelijke interesse zich altijd
afvraagt waarom, waarom gebeurt dit zoals het gebeurt, het heeft overduidelijk
niets van doen met toeval of met goddelijke interventie, tenminste niet in de
meeste gevallen, als je dit maxim toepast op menselijk gedrag dan hebben we het
over zoiets als empathie, en daarmee komen we op iets dat echt ontbreekt in
intermenselijke relaties, in Spanje zeggen we dat we meer gekte kennen bij
andere mensen thuis dan bij ons zelf en misschien zijn we ook wel een tikkie
arrogant of misschien weerspiegelt zo’n uitspraak juist het gebrek aan
empathie, het is zoveel makkelijker kritiek te uiten dan te proberen te
begrijpen waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren en misschien is het ook
wel een stukje falen van onze intelligentie dit echt te doorzien, en in plaats
daarvan onze eigen tekortkomingen als mens onder ogen te zien. Ik heb vaak het
werk van anderen bekritiseerd, voor mij specifiek de hele wereld is okee totdat
ze het tegendeel bewijst, maar de waarheid gebiedt me te zeggen dat hard werken
is dit toe te geven, ik zal mijn aandeel opnemen, en mensen zien als dieren,
hetgeen hier voor mij betekent, als pure en goede wezens.
Het
is een gezonde doch ietwat anders-dan-andere filosofie en daarom beschouw ik
het als een gegeven dat het niet mogelijk is het kwaad te installeren in een
groep zo groot en divers als de galgueros, maar het is eerder een kwestie van
onwetendheid, van traditie, iets dat ik al mijn hele leven heb waargenomen,
maar misschien omdat ik zelf erg onschuldig ben, of misschien ook wel omdat ik
Spaans ben, weiger ik toe tegeven dat wreedheid jegens dieren als een dominant
gen aanwezig is in de Spaanse genen, meer dan wat dan ook omdat mocht dit het
geval zijn, datzelfde gen ook in mij zou moeten zitten, en ik weet zeker dat
dát niet het geval is.
Dit
is de reden waarom ik ben begonnen met gesprekken met de Federación Española de
Galgos, de Spaanse Galgo Federatie, precies omdat ik geloof dat je met praten
de mensen kan laten begrijpen, en omdat het ook een kwestie van educatie is,
onze valide gesprekspartner is de FEG en dat is temeer zo omdat – en dit zal
jullie nog meer verbazen – omdat er dingen zijn waar we afspraken over kunnen
maken, onder andere geloven wij dat het fokken met greyhounds aan banden moet
worden gelegd en onder controle van een officiële instantie moet komen te
staan, ze dienen niet zonder enige controle te worden gefokt, aan de andere
kant zullen alle honden moeten worden geidentificeerd, gevaccineerd en gefokt onder omstandigheden
die recht doen aan hun natuurlijke behoeften.
Aan
de andere kant is het essentieel dat de galgueros wordt getoond dat ze een
verantwoordelijkheid dragen ten opzichte van hun dieren vanaf de geboorte tot
aan hun dood en dat ze daarom alle natuurlijke stadia van hun leven moeten
doorlopen op een waardige en natuurlijke manier, we moeten minder dieren fokken
en ze beter opvoeden en als de honden aan het eind van hun carrière komen is
wanneer het probleem zich voordoet, voor wat mij betreft moeten we voor hen
zorgen tot hun natuurlijke levenseinde maar aangezien dat niet op korte termijn
zal gebeuren, moeten we een keuze maken: tussen legaal doden of ze achterlaten
in een asiel waar ze kunnen worden herplaatst bij gezinnen, omdat, en hier
moeten we realistisch zijn, de asielen hebben vandaag de dag bij lange na niet
de benodigde capaciteit om álle honden op te nemen die jaarlijks worden
afgedankt, hetgeen betekent dat sommigen zullen moeten worden opgeofferd,
gedood op een manier die zowel legaal is als humaan, wat ons weer met een ander
probleem opzadelt namelijk dat niet veel dierenartsen bereid zijn een gezond
dier te euthanaseren, klinkt extreem wellicht en ik zie er ook niet veel in
maar men moet hun ethische bezwaren respecteren.
En
de honden die in het asiel terecht komen? Is het ethisch verantwoord dat de
galgueros hun honden daar zomaar kunnen achterlaten, hopsakee? Ik ben er van
overtuigd dat dit in geen enkel land gebeurt zonder dat er een klein bedrag
moet worden betaald, voor mij altijd te klein, voor de enorme daad van
afdanking die er tegenover staat, dus is mijn visie dat de galgueros dit hele
proces niet gratis en voor niks mogen doen, voor niets gaat de zon op en al
mijn ervaringen met galgueros hebben mij geleerd dat niets voor hen
belangrijker is dan wanneer iemand aan hun centjes komt, en daarom is het een
zeer effectieve manier het fokken aan banden te leggen door elke keer geld uit
hun zakken te halen, dan zullen ze niet zo veel dieren dumpen. Ze fokken maar
raak omdat, zoals me daagde toen we laatst in een dorpje dieren gingen ophalen,
ze al de allerkleinste dieren leren jagen en tegen ons zeiden alsof ze ons
daarmee een gunst bewezen ‘kijk, deze gaat volgend jaar aan kop lopen’.
Kusjes,
knuffels, knabbels en liefdevolle likjes.
Fermín.
(wordt
vervolgd)
