Een paar woorden om
jullie te vertellen wie ik ben. Woorden die zonder jullie onmogelijk zouden
zijn, jullie zijn onze stem. Zoals je kunt zien ben ik gehandicapt, ik heb geen
idee wat de oorzaak is, of het een ziekte was of een ongeluk, wie zal het
weten. Nadat ik door de dierenarts was nagekeken zeiden ze dat mijn hele lijfje
prima in orde was, alleen mijn achterpoten werkten niet. Eerst was ik een
beetje verdrietig, wie zou het niet zijn.. ?
Het kostte me een hoop moeite om bij mijn voedsel te komen en om
iedereen te kunnen begroeten (en omdat ik een heel sociale dier ben is dat vreselijk
voor me!). Dus de meeste tijd lag ik maar gewoon een beetje. Maar in een paar dagen was dit ineens
veranderd. Een prachtig mens zei: ik ga
dit oplossen en die deed ook gewoon wat hij zei; in een paar dagen tijd hebben
ze me in een soort karretje gezet en het was ongelooflijk, ik ren nu niet, ik
vlieg! Het is zo ontzettend leuk! Ik kan
eten en drinken zonder dat iemand me moet helpen en ik ben zo blij want ik ben
ONAFHANKELIJK!
Ik woon samen met een
paar honden en een kat, en we kunnen het prima vinden samen. Ik ben heel
extravert en gewend om bij mensen te zijn. Mijn opvang is nu de dierenkliniek
want ze zeggen dat de opvang niet de plek is voor mij. Nu het ergste achter de
rug is hoop ik een echt thuis te kunnen vinden. Ik kan je verzekeren dat ik
hetzelfde normale leven kan hebben als elke andere hond, alleen de trap op is
onmogelijk maar ik vind het ook heerlijk om gedragen te worden om dat kleine
obstakel te omzeilen.
Een speciaal dank je wel
voor
De dierenkliniek Asiveti
(Zamora) die me opnamen tot ik een thuis heb gevonden
Poli, die me mijn naam
gegeven heeft en degene die het karretje voor me gemaakt heeft, en
Jullie allemaal die de
tijd hebben genomen om dit verhaaltje over mij te lezen en die het misschien
wel weer willen verspreiden via de social media naar jullie vrienden.
Groetjes aan iedereen!
