Normaal
gesproken vertel ik niet over mij privé leven maar nu ga ik jullie toch doen.
Mijn vader was een boer en we hadden thuis o.a. schapen en geiten dus ik was
gewend om regelmatig kleine lammetjes en geitjes te zien. Maar ik kijk er nu
toch heel anders tegen aan dan toen. Ik begrijp nu dat ik als klein kind mezelf
moest beschermen om me niet aan de dieren te hechten omdat ze na verloop van
tijd naar het slachthuis zouden gaan. Ik moest mijn gevoelens beschermen. Dus
hield me altijd afzijdig. Maar met deze dieren is het anders omdat ik weet dat
ze een lang leven zullen krijgen hier en kan ik het me veroorloven om van ze te
houden. En dat maakt dat je toch anders
naar de dieren kijkt.
Een jong paard
kwam ook hier met een verrassing en krijgt binnen kort een veulen. Het kan
ieder moment gebeuren.
De dierenkliniek
verloopt volgens schema, bijna alle muren staan er en het dak zit erop. We
hebben gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze opslagruimte aan te
pakken die ernaast staat. Er komt een wachtruimte voor onze klanten. Maar ook een kleine opslagruimte en boiler
kamer. Je zult zien dat het fantastisch wordt.
Beetje bij
beetje passen we het land aan van mijn familie voor de paarden en andere
grazende dieren, die zoals jullie kunnen zien,
beetje bij beetje binnenkomen en ons opvangcentrum in een echt
toevluchtsoord veranderd.