Ze heet Moon en
ze is een jonge Mastin, erg jong maar ze kent nu al de pijn van verwaarlozing,
ze heeft al een nest gehad en alle pups zijn binnen heel Korte tijd overleden,
waarschijnlijk door een gebrek aan voedingstoffen voor en tijdens de
zwangerschap. Maar zelf ondanks dat kun je geen lievere hond voorstellen dan
zij, ze zit bij mij thuis in pleegzorg en ze heeft geen enkel probleem met mijn
andere zorgkinderen. Het laat alleen zien dat galgos eigenlijk racisten zijn,
die willen alleen galgos en andere honden vinden ze niet leuk, ze blaffen tegen
het arme ding, maar ze laat het over zich heen komen, ze is pure liefde en niks
meer dan liefde. Er wordt tegen haar geblaft maar ze vindt het niet erg, ze wil
alleen maar liefde en aangehaald worden. Ze verblijft bij mij want ik wil
zorgen dat ze wat aankomt maar ze is beschikbaar voor adoptie en ik wil nogmaals bewijzen wat
voor reuzen met een groot hart deze mastins zijn, ze zijn liefde op vier poten
en zolang je er niet een in je huis hebt zul je het nooit weten. Kusjes,
knuffels, beetjes en likjes, Fermin
