Het verhaal van Dagy

Er zijn dagen dat ik het liefst ontken dat ik tot het menselijke ras hoor. Dagen dat je weigert te accepteren dat je tot hetzelfde soort hoort als deze afschuwelijke wezens. Ik was speciaal geraakt door het verhaal van Dagy, misschien omdat ik die dag niet lekker in m’n vel zat, of misschien omdat ik niet begrijp waarom mensen hun tijd besteden aan het kwellen van een onschuldig wezen, of misschien simpelweg omdat ik, nadat ik in Dagy’s ogen had gekeken, het gewoon onvoorstelbaar was dat zo een puur wezen zoveel pijn en leed had moeten meemaken.

Aan de andere kant was ik ook weer blij om tot het menselijke ras te behoren na mensen ontmoet te hebben zoals Leticia en haar vriendin. Leticia, lid van Scooby, had al een paar dagen in de gaten gehouden wat er met Dagy gebeurde, achtergelaten op een stuk landbouwgrond met een eigenaar die het niet interesseerde. Heel dapper zijn ze met S. (de eigenaar) gaan praten om te kijken of hij toch niet in staat was om Dagy een wat geciviliseerder bestaan te geven  maar ze wisten al dat om een beter leven te krijgen moest r Dagy een heel eind van hem verwijderd zijn. Daarom wisten ze de eigenaar over te halen Dagy aan hen over te dragen.

Dagy kwam aan in Scooby, in heel slechte conditie en met een onverklaarbare wond aan zijn neus. Nadat het met de President werd besproken, werd al snel besloten  dat Dagy een lid zou mogen worden van de Scooby familie. Leticia en haar vriendin besloten bij te dragen in zijn onderhoud want ze beseften heel goed dat financiën een drempel kan zijn als je voor alle dieren wilt kunnen zorgen.

Die middag werd helaas bevestigd wat we al vreesden, Dagy heeft positief getest op Leishmania en we denken dat haar eigenaar haar neus heeft afgesneden. Dagy begint nu te wennen aan zijn leven bij Scooby, met de zorg van Enrique en de vrijwilligers. We willen Leticia en haar vriendin bedanken, het is essentieel dat we op mensen kunnen rekenen die dapper en toegewijd zijn.
We weten niet hoe lang Dagy nog onder ons is, maar we weten dat in de tijd die hem rest, en we hopen dat het lang is, hij een waardig leven kan leiden waar hij liefde kent, warmte en zorg. Uiteindelijk zal hij weten wat blijdschap is, zelfs nadat iemand heeft geprobeerd hem dat te ontnemen. Het is jouw beurt nu Dagy, wees gelukkig!