Dit soort verhalen wordt inmiddels routine de laatste tijd. Laat ik beginnen met Xena. Zij werd op het grote plein in Medina de Campo zwervend aangetroffen. We hebben haar gered en wilde contact op nemen met haar eigenaar maar die konden we niet vinden. En dus hebben we haar aangemeld als achtergelaten hond, denkende, onschuldig als we zijn, dat justitie de eigenaar zou opsporen en veroordelen. Maar dat gebeurde niet. Intussen hebben we hem toch zelf gevonden en gevraagd of hij zijn hond kon komen ophalen en de kosten betalen die we inmiddels voor haar gemaakt hadden. Dit waren verschillende dierenartsbehandelingen en de pensionkosten. Of anders of hij zijn toestemming wilde geven om de chip over te schrijven op naam van Scooby zodat we de hond zouden kunnen laten adopteren. Maar hij weigerde alles. Hij komt zijn hond niet halen en wil ook geen 300 euro betalen voor de behandelingen maar geeft ook zijn toestemming om de hond bij Scooby te laten registreren. We hebben dit alles gerapporteerd maar tot nu toe, inmiddels 2 jaar later zit arme Xena nog steeds in ons asiel te wachten tot dat de autoriteiten iets doen.
Een ander verhaal gaat over Carlo. Hij heeft een chip die staat geregistreerd in Madrid. We hebben geprobeerd om de eigenaar te achterhalen. Het geregistreerde telefoonnummer werkt niet en er is geen adres genoteerd waar we de eigenaar zouden kunnen vinden. Wat moeten we nu nog doen? Ik snap echt niet waarom we honden chippen, wat een must is in Spanje, als het toch niet goed geregistreerd wordt en dat niemand actie neemt als het nodig is. Daar kan ik me werkelijk heel boos om maken.
We hebben nog meer van dit soort gevallen zoals bijvoorbeeld het verhaal van Aida, maar dat zal ik later vertellen. Maar we hebben ook verschillende succes verhalen en ook hier komen we nog op terug.
Zoals jullie merken werken we hard aan heel veel verschillende dingen of vele niveau's. Blijf ons alsjeblieft steunen zodat we voor allemaal kunnen blijven vechten.
Kusjes, likjes en knuffels van ons allemaal
fermin
