Het
jachtseizoen is bijna over en de opvangcentra raken behoorlijk vol met galgos.
En wanneer een galgo in een opvang terecht komt in Spanje, heeft hij een kleine
kans om er weer uit te komen. Gelukkig zijn er veel mensen, in Spanje zowel als
daarbuiten die hun uiterste best doen om hen een kans te geven, niet alleen om
uit de opvang te komen maar ook om eindelijk een leven te leiden.
Een grote
machine van hoop.
We hebben veel
verzoeken om hulp ontvangen en zoals altijd staan we klaar om te helpen. Daarom
verlieten we Scooby heel erg vroeg op vrijdagmorgen naar Ciudad Real om
ongeveer 30 galgos op te halen. Toen we aankwamen, vonden we als
welkomstgeschenk een galgo bij de deur, heel erg mager en uitgeput. De
vrijwilliger vertelde ons dat ze hem die nacht bij de poort van de opvang
hadden achtergelaten. Dus.. 31 galgos.
Gelukkig
hadden we alle transportkooien bij ons die we hadden om zoveel mogelijk honden
mee te kunnen nemen en uiteindelijk kwamen we terug bij Scooby met een
waardevolle lading van 34 levens. Voor ons is de grootste prijs dat we de
honden kunnen zien rennen en spelen en zien dat ze het naar hun zin hebben.
Maar waarom zouden we daar dan stoppen.
Dus de dag
erna, zaterdag, stonden we weer vroeg op, nou ja om eerlijk te zijn niet zo vroeg als de dag ervoor, en gingen in de
richting van Merida. We moesten 15 galgos ophalen maar gelukkig kwamen we terug
met 20 stuks. Een van hen was de vorige dag gevonden door een vrijwilliger van
de opvang, nog steeds bloedend. Men had de chip uit de nek gesneden en hem
daarna als afval op de weg achtergelaten. Dit soort mensen zijn de schande van
Spanje, en de schande van het menselijk ras. Maar dit keer hebben we van hen
gewonnen en we zijn weer terug bij Scooby, tevreden en blij. En we willen onze
blijheid met jullie delen met deze plaatjes, 54 nieuwe levens bij Scooby.
Help ons
alsjeblieft de cirkel rond te maken en een echt thuis voor hen te vinden en de
toekomst die ze verdienen.
Simonetta
