Terwijl ik langzaam reed in mijn auto door mijn
woonplaats, kwam ineens een kleine hond uit het niks, rennend en met de staart
tussen de poten. Eerst denk je nog dat je misschien een andere geur afgeeft en
dat de zwerfhonden dat in de gaten hebben en dan zorgen dat ze in jouw blikveld
terecht komen, en misschien is dat wel wat hij deed?
Ik ben de auto uitgestapt en heb geprobeerd hem te vangen
maar hij was zo angstig dat hij bleef rennen. Ik gaf niet op en volgde hem maar
iedere keer dat ik hem probeerde te pakken rende hij gillend weg en werd steeds
banger van me, dus dat zette me al aan het denken, wat deze kleine jongen in
zijn korte leventje van zo’n twee maanden al moet hebben meegemaakt. Twee
maanden en hij had al een onzettende angst voor “mensen”, wat voor wreed
persoon zou zo’n klein en weerloos schepseltje nu pijn kunnen doen?
Omdat het door mij niet lukte, liet ik mijn hond Asly uit
de auto en zij begon met hem te spelen en ik probeerde hem in een onoplettend
moment te pakken, maar hij niets anders dan gillen en ontsnapte weer, waarna
hij zich verstopte onder een auto. Natuurlijk kon ik dat niet over mijn kant
laten gaan, ik wilde hem zo graag helpen dat ik onder de auto ben gekropen om
hem te kunnen pakken en hem ergens te brengen waar hij veilig zou zijn.
Uiteindelijk liet hij zich pakken maar hij was aan het
gillen en het huilen, denkend dat ik hem iets vreselijks aan zou doen, maar
toen hij in de gaten had dat ik hem alleen ging aaien en kusjes ging geven,
werd hij al snel rustiger. Hij keek me aan met dat kleine gepijnigde gezichtje
en ik zei tegen hem dat hij niet meer zou lijden en dat ik er voor zou zorgen
dat ik een huis voor hem vond waar hij voor altijd gelukkig zou zijn. Ik geloof
dat hij me begreep want hij likte mijn neus en ik voelde me de gelukkigste
vrouw ter wereld dat ik weer een dier had kunnen redden.
Nu zoekt hij dus een thuis, het is een mannetje en een
puppy van een maand of 2, hij zal klein blijven en het is een goede hond,
liefdevol, speels.. kortom een schatje!
