We
hebben een nieuwe kleine hondendame bij Scooby, ze is zwart met een
witgekleurde vlek, gemiddelde grootte en zo’n vier tot vijf jaar oud.
Haar
mooie gezichtje, haar goddelijke ogen, haar blik triest, zo triest...
Ze
kwam op een koude ochtend bij ons binnen, doorweekt en gewond aan een van haar
achterpootjes, ze zeiden ons dat ze een hond hadden gezien die niet uit een
kanaaltje kwam, in een buurt niet ver van Scooby, we gingen erheen en daar was
ze, onze vriendin, tot aan haar buik in het water.
Ze
was erg bang en rende heen en weer in pogingen eruit te komen, maar dat ging
niet lukken omdat de enige uitweg bij een boerderij was waar een paar grote
honden klaar stonden om haar te bijten...
Toen
we haar zagen was ze erg bang, we probeerden haar te kalmeren en uiteindelijk
lukte het een van ons haar beet te pakken en samen eruit te klimmen om haar mee
te nemen naar Scooby, waar we haar droogden en schoonmaken en het was toen dat
we opmerkten dat ze een wond had op een van haar achterpootjes.
Het zag eruit als een bijtwond, wellicht
van een van de grote honden die haar beletten te ontsnappen, de wond zag er
niet goed uit... ze was ontstoken en erg gezwollen, waarschijnlijk vanwege de
dagen dat onze kleine vriendin in kanaal had vastgezeten en de slechte staat
van het water.
We
hadden niet veel keus, ze moest naar de dierenarts... resultaat: vijf
hechtingen in haar pootje.
Terug
thuis rilde ze, ik denk eerder van de kou dan van de angst, we keken naar haar
en vroegen ons af wat we haar konden geven, we zetten voedsel voor haar neer en
slaagden er uiteindelijk in haar een flinke portie gehaktballen te laten eten.
Al wat meer gekalmeerd en liggend naast
Pinocchio die de eerste van onze honden was die haar was komen besnuffelen, en
in haar oor fluisterde “wees niet bang, hier zullen ze goed voor je zorgen”,
viel ze al snel vredig in slaap.
We besloten haar Cielo te noemen, ‘Hemel’.
