Nog een transport

‘s Ochtends 4 uur, en weer een transport. Dit keer richting Andalusie met twee ritten. De “Boss” doet de ene naar Cordoba die eindigt in Extremadura, en ik doe de route van Cadiz en Sevilla om weer een honderdtal harige vrienden op te halen, een traject van ongeveer 4000 km en meer dan 18 uur rijden, maar het is waar we voor staan en onze morele plicht.

Ik begin bij de eerste stop in El Palmar, waar Francisco op me wacht, die zich bezighoudt met het verzamelen van de galgos die de galgueros niet meer willen. Hij overhandigt 18 galgos, 5 podencos en een podenco moedertje met twee pups van amper 2 weken oud. Ze hebben nog veel meer dieren maar het is onmogelijk ze allemaal mee te nemen, we laten die in handen van de mensen die met ons samenwerken en ruimte hebben.

La Venta de las Angular, oude bekenden in deze reddingsacties waar er 13 galgos zijn, zoals altijd goed georganiseerd en een snelle ophaal. Hiervandaan ga ik naar Guadalema, en tijdens dit traject gebeurt er iets dat ik niemand toewens.. plotseling begint er een hond te blaffen (dat gebeurt natuurlijk vaker als de honden zich bewegen in de ruimte van de kooien, dat is normaal, maar dit geblaf was luider en meer huilen, dus ik stop om te kijken wat er is gebeurd.. Ik weet echt niet hoe hij het voor elkaar heeft gekregen maar een van de honden heeft zijn achterpoot in een gat in de tralies gekregen waar het dubbelgeklapt is en hij het er niet meer uit krijgt!  Ik zoek snel een plek waar ze ons kunnen helpen en ik heb het geluk aan mijn zijde want ernaast zit een fabriek waar ze me een nijptang kunnen lenen waarmee ik een gedeelte van de tralie van de kooi kan afknippen.  Gelukkig maar want in een poging van de pijn af te komen was de hond al begonnen met het bijten in de Poot die klem zat, gelukkig bleef de schade nu beperkt.

Guadalema, nog eens 6 galgos, een vrouw overhandigt me de galgos die ze heeft gekregen van een overleden jager, waarvan er twee in slechte conditie zijn, een met een gebroken schouder en de andere met huidproblemen van de hoeveelheid teken die hij heeft.  De laatste stop in Sevilla waar ik maar 1 ipv de afgesproken 2 honden ophaal, die ook nog een kleine wond aan de achterpoot heeft.

Om 10 uur in de avond kom ik in de opvang aan, de “Boss” is 2 uur eerder aangekomen met bijna 60 dieren, alle honden zijn al in hun patio’s bij Scooby Medina, de honden die medische aandacht nodig hebben zoals de galgo met het ongeluk met zijn achterpoot worden door onze dierenartsen nagekeken, dank je wel Jose dat je op al die uren beschikbaar bent en wacht op de aankomst van onze harige vrienden.

Het was weer een lange dag maar met de wetenschap dat we het juiste gedaan hebben, we zijn daardoor niet meer moe maar juist meer gemotiveerd om voor en door hen te werken.

Hoover

Gratis aangeboden...

Ze brak haar dijbeen toen ze 2 jaar was wat haar ongeschikt maakte voor de jacht maar omdat ze hem goed geld gekost had liet hij haar toch opereren want ze kon altijd nog als fokteef dienen, dacht hij...
De operatie werd slecht uitgevoerd want ze kan nu, na 2 jaar, nog steeds haar been niet gebruiken en als fokmachine werd ze ook afgeschreven want 2 jaar na de operatie is ze nog steeds niet loops geworden en nu vond hij het genoeg, ze had hem nu genoeg geld gekost en dat moest afgelopen zijn, ze was van geen enkele waarde meer voor hem dus ze moest weg.
Feitelijk heeft ze nog geluk gehad dat ze op de grootste Spaanse advertentiesite gratis werd aangeboden want hij had ook op een heel wat minder leuke manier van haar af kunnen komen maar er was geen belangstelling voor haar, niemand reageerde, niemand wilde haar hebben...
Tot Scooby haar op het spoor kwam, er werd contact gelegd met de eigenaar die allang blij was dat er eindelijk toch nog iemand belangstelling voor haar toonde, afspraak werd gemaakt, we reden naar het dorp waar ze woonde, de overdracht werd gedaan en een miserabel lot was haar bespaard.
En nu is deze beauty veilig in de Scooby residencia in Valladolid, ze is zo lief en blij en super dankbaar alsof ze begrijpt wat haar lot geweest zou zijn als we haar niet opgehaald zouden hebben.....

Cobie

A charity clean-up and start-up

Hallo allemaal
vorige week heeft een groep vrijwilligers van Greyhound Compassion een aantal dagen bij de Scooby opvang het Scooby team geholpen. In de eerste drie maanden van het jaar is het aantal galgos dat binnenkomt torenhoog omdat de galgueros zich van hun galgos ontdoen aan het eind van het renseizoen. De opvang zat tot aan de top vol omdat in de eerste twee maanden van dit jaar er gemiddeld 40 galgos per week werden opgevangen.
We begonnen het werk met het opruimen van de patios en de kennels, en natuurlijk deelden we hier en daar een knuffel uit aan een gered puppy, en gaven een voorzichtige aai aan de nerveuze galgos die zich tegen de rand van de kennel muur drukten omdat ze het nog niet aankonden contact met mensen te hebben.
Er waren de gebruikelijke stapels was van lakens en handdoeken, die Pam en Ruth langzaam aan wegwerkten. Het beddengoed, de jassen en handdoeken-opslag was de laatste weken een rommelige berg geworden die het onmogelijk maakte voor de werklui bij Scooby om snel een handdoek of deken te vinden. We maakten een menselijke ketting om de stapel te sorteren naar acceptabele stapels op de beschikbare planken.

Natuurlijk werden we verliefd op een aantal inwoners wiens ogen onweerstaanbaar waren. Om er maar een paar te noemen, Amelio was zo lief en schattig en Austin verwelkomde ons zachtjes in zijn hok iedere dag. Verschillende galgos leken Olivia, een van de vrijwilligers, te omhelzen als ze hen knuffelde tussen het schoonmaken door. Ze hingen gewoonweg op haar schouders en drukten hun neus tegen haar oor.

En we hadden voor het eerst een liefdadigheidswinkel in Medina del Campo, waar Scooby is gevestigd.
Scoobu heeft tegen een kleine vergoeding het gebruik van een lege winkel gekregen en een van onze vrijwilligers, Ellie heeft er de eerste liefdadigheidswinkel in de stad van gemaakt. De eerste dagen is ze bezig geweest de bestaande voorraad te sorteren en ruimte te maken voor de gedoneerde goederen voor de verkoop. Aan het einde van ons verblijf hing het Scooby bord boven de deur en was er een hondenhoek, een bric-a-brac afdeling , manden met leuke dingen voor de kinderen en een gedeelte met ruimte voor gedoneerde mode-artikelen. Dit is echt iets nieuws voor Media en we hopen dat het een succes wordt, maar we zullen moeten afwachten. Als het werkt zou het een goede bron van inkomsten kunnen zijn voor de opgevangen honden bij Scooby en het ziet er goed uit. Voordat Ellie vertrok had ze op de laatste ochtend bezoek van mensen die met hun hond kwamen die geadopteerd was bij Scooby, en beloofden dat ze het nieuws aan hun vrienden zouden doorgeven.  Laten we hopen dat die zin hebben in een leuk koopje voor een goed doel!

Lucinda

Soms kunnen we wel huilen van verdriet en boosheid

En een van die momenten was toen we opgeroepen werden deze kat op te halen in Villaverde en we dit kleine hoopje ellende daar vonden. We hebben hem onmiddellijk onder narcose gebracht, zijn wonden schoon gemaakt, hem aan het infuus gelegd, allerlei bloedonderzoek gedaan en gehoopt dat hij het zou overleven. Maar dat deed hij niet. We moesten hem laten gaan en hem uit zijn lijden verlossen. Hij was zo uitgedroogd, kon niet goed bewegen omdat zijn zenuwstelsel was  beschadigd, hij had vermoedelijk vergevorderde kanker in beide oren, en alles was gewoon teveel voor zijn kleine lijfje. We weten niet wat je is overkomen kleine jongen, en het ergste is dat we  geen kans hebben gehad het een beetje goed te maken. Nog een waardevol leven dat slachtoffer is geworden van wreedheid, domheid of beide. We doen ons best maar we kunnen het alleen zien gebeuren, dat is de trieste kant van bezig zijn met het welzijn van dieren. Er zijn niet altijd happy endings..

Helaas, sinds dit de tweede keer is in korte tijd dat we een geval zien van vergevorderde kanker in de oren van witte katten, willen we jullie erop attent maken dat je sunblock op de oren en neus van witte katten moet smeren als het een buitenkat is, om dit soort dingen te voorkomen. De huid is te gevoelig en verbrandt veel te snel.

Scooby heeft dit jaar al 400 galgo´s gered...

Dit is een update zoals ik er al veel heb geschreven en zoals ik er waarschijnlijk nog veel meer zal schrijven.

Alleen al in January en February heeft Scooby meer dan 400 galgo´s vanuit heel Spanje gered maar uiteraard worden de honden het hele jaar door naar de dodingsstations gebracht want voor de galguero´s zijn ze niet meer dan een waardeloos stuk gereedschap geworden...

Deze week zaten er weer 3 galgo´s in de gemeente perrera en 2 in de provinciale perrera van Valladolid die allen gered zijn door Scooby en nu veilig zijn in de Scooby residencia in Valladolid.

We zitten meer dan vol momenteel met galgo´s zo aan het eind van het jachtseizoen maar we laten ze niet vallen en waarderen uw hulp zeer om hun te helpen aan een nieuw en waardig leven want dat is het enige goede aan het gebracht worden naar een dodingsstation door je baas, als je geluk hebt en iemand haalt je er op tijd uit...

Cobie

Een donatie doen: http://www.scoobymedina.org/nl/donate.html

Een hond virtueel adopteren: http://www.scoobymedina.org/nl/virtual_adoption/index.html

Een van onze dieren adopteren:  http://www.scoobymedina.org/nl/adoption/index.html

Vrijwilliger worden: http://www.scoobymedina.org/nl/volunteering.html

Medoeen mit Teaming: https://www.teaming.net/scoobymedina?lang=en_UK

 

Wat de galgos eten.

 Normaal gesproken als het jachtseizoen is gesloten zijn de galgos niet meer nuttig dus ze krijgen geen gepast voedsel, de galgos moeten het doen met alles wat ze maar kunnen krijgen. Deze uitwerpselen zijn van een van de galgos uit de Extremadura.. zonder woorden.  Fermin