Het verhaal van een overlever

Mila is een wonder, een van de wonders van Scooby. Toen ze bij de opvang kwam was ze erg klein en had al gezondheidsproblemen, waarschijnlijk omdat ze te vroeg bij de moeder vandaan was gehaald. Na een paar dagen werd haar toestand alleen maar erger, zo erg dat we vreesden dat ze het niet zou overleven, iedere nacht wensten we haar een goede nacht, er bijna zeker van dat we haar niet meer levend zouden vinden de volgende ochtend, en iedere ochtend verraste ze ons met haar grote vragende ogen. 

 

Mila’s verhaal is ook een verhaal van kleine stapjes. In het begin kon ze niet eens lopen, zat de hele tijd aan een infuus vast en had weinig motoriek, ze at niet en ze dronk niet. Ze sleepte zichzelf uit haar hok om haar behoefte te doen, en kon dan niet terug, en bleef dan geduldig zitten tot iemand haar zag en haar kon helpen. Op een dag keek ze naar ons met die grote ogen, lief en triest tegelijk, en ineens dronk ze zelf!  Het was een heel vreugdevol moment! De volgende stap was dat ze zelfstandig ging eten, beginnend met een lekkere pate en daarna maakte ze ons duidelijk dat ze de brokjes lekkerder vond. En de volgende stap was dat ze een paar seconden kon staan zonder onze hulp, langzaam overgaand in kleine stapjes.  Het duurde een paar maanden, maanden van ups en downs, medicijnen, therapie en hoop.

En nu kan Mila rennen, hoewel af en toe een beetje onzeker, en spelen met de andere puppies, alsof er nooit iets aan de hand is geweest. Ze is een stuk rustiger dan haar onbesuiste vriendjes en heeft nog steeds dezelfde blik in haar ogen.

Mila gaat naar Nederland en we wensen haar al het beste voor de toekomst!

LOKO - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=mTv1OMTuqfs&feature=youtu.be

PINTAS - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=WFp8uaVOyjk&feature=youtu.be

PADDOCK 7-7 - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=Esw1AGCRs9k

NANA - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=620kQMt8nyE&feature=youtu.be

PADDOCK 8 F - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=CdW3mA30EZ0&feature=youtu.be

Speciale dank

Op zondag 28 juli heropende Scooby in Medina del Campo haar deuren voor het publiek. Zo ongeveer 2 uur voor het bezoek verwacht werd kwam het nog met bakken uit de hemel, we dachten er zelfs aan om het hele gebeuren uit te stellen want het was toch niet mogelijk om de dieren te gaan bekijken met zoveel donder en bliksem.

Diezelfde middag zouden Daniel en Juan, twee vrijwilligers uit Madrid (erg aardige jongens en helemaal weg van de dieren), weer weg gaan en ze waren aan het wachten op de ouders van Daniel om hen op te halen. We hadden het inmiddels prima naar ons zin met z'n allen, zelfs met zulk vreselijk weer. Daniel was in de tijd dat hij vrijwilligerswerk voor Scooby deed verliefd geworden op een galgo genaamd Suri, en toen zijn ouders bij Scooby arriveerden duurde het niet lang voor hij ze meenam naar Suri en toen zij haar zagen werden ze ook net zo snel  verliefd op haar , dus Suri is nu een nieuw lid van hun familie. Echt een fantastische familie die vanaf het begin  hun liefde en zorg voor de dieren toonde.  Dank jullie wel!

En terwijl dit allemaal gebeurde hield het gelukkig op met regenen, en hoewel het buiten nog best fris was, kwam er toch verschillende personen en gezinnen binnendruppelen. Dank jullie wel voor je komst, we hadden het kunnen begrijpen als jullie liever lekker warm thuis wilden blijven maar nee, jullie kozen ervoor om een onvergetelijke middag met ons door te brengen.

Deze steun maakt dat wij bij Scooby en iedereen die met ons deel uitmaakt van het geheel, we ons gesterkt voelen en door kunnen blijven gaan met het zoeken naar een thuis voor onze dieren, die uiteindelijk het boegbeeld zijn van deze dagen en van het werk dat we bij Scooby doen, door hen en voor hen.

Fotos:
http://www.youtube.com/watch?v=u6YVHH8gDYo&feature=youtu.be 

PORTO - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=7eWHFbI4NYE&feature=youtu.be

Leishmania

Deze vreselijke ziekte is voor een Europese dierenarts extra moeilijk te begrijpen,  vooral omdat deze ziekte uit Spanje komt. Wat kan ik jullie erover vertellen; ten eerste en heel belangrijk: de ziekte is geen doodsvonnis,  in ieder geval ken ik geen enkel geval waarbij de hond aan deze ziekte overleden is. Ik ken wel enkele gevallen van honden die overleden zijn omdat ze door een of andere Europese dierenarts verkeerd behandeld zijn, die beginnen met de hond te behandelen met Glucantime in extreem hoge dosis zonder veel te weten van de ziekte. Men zou wat nederiger moeten zijn en gewoon vragen als je het niet zeker weet, alles beter dan een hond laten sterven door onkunde.

Het gebeurt soms dat een geadopteerde  hond die negatief was  opeens blijkt positief te testen, het antwoord is simpel, niets is foutloos, maar een test van minder dan 80 wordt altijd gezien als negatief, overal ter wereld behalve misschien door een enkele Franse dierenarts die het meer om het geld te doen is, de methodes om de ziekte te traceren zijn zuiver maar nooit 100%. Er zijn zoals PCR die ontzettend duur zijn en valse positieven geven, andere zoals IFO (immuun fluorescent indirect) die zowel valse negatieven als valse positieven geven, de Methode Elisa en de agglutinatie die voornamelijk kans geeft op valse negatieven, maar in alle gevallen hebben we het over een juistheidpercentage van 95/98%, en iedereen die ook maar iets weet over wetenschap weet dat de 100% in de wetenschap niet bestaat. Wij testen hier ca. 1200/1600 honden per jaar wat betekent dat er gemiddeld zo’n 50 honden zouden kunnen zijn waarvan de diagnose niet klopt en dat zijn alleen maar de statistieken en niet omdat we het verkeerd doen. Alsof dat nog niet genoeg is, het kan ook zijn dat het dier de besmetting recentelijk heeft opgelopen, of zelfs nadat de test gedaan is. Als u een van de adoptanten bent van een van onze honden en u heeft een probleem met wat ze tropische ziektes noemen, stuur ons dan alsjeblieft alle gegevens naar educa@scoobymedina.com en wij zullen het doorsturen naar een van onze experts op de Universiteit van Zaragoza of die van Madrid, waar Pablo en Guadalupe Miro zitten, die willen ons en onze dieren met liefde helpen. De test die de universiteit voor ons doet is een agglutinatie test die alleen een positief of negatief resultaat geeft en ons niet het percentage doorgeeft, maar dat hoeven we eigenlijk ook niet te weten want als de test positief is zal het dier niet ter adoptie worden geplaatst, behalve als de hond speciaal is uitgekozen door iemand die er mee om weet te gaan.  We kunnen ook niet iedere 2 maanden een test doen want ze zijn behoorlijk duur en gezien het kleine bedrag dat we krijgen voor een adoptie waar alles in zit; castratie, ontworming, vaccinatie, bloedproeven, microchip, paspoort en papieren voor het transport, dan kun je je voorstellen dat er niet veel van overblijft en al helemaal niet voor ons.

Even terugkomend op Leishmania, we hebben ook gevallen gehad van positief resultaat voor 8 jaar  nadat hij naar zijn nieuwe baasje was gegaan, een teckel die naar Engeland ging met een Echte Dame, die ik nooit zal vergeten, ik zal me haar altijd herinneren terwijl ze de vloertegels schoonmaakte toen we de opvang aan het bouwen waren.

Ik hoop dit verhaal jullie heeft geholpen, in ieder geval ga ik met Pablo praten zodat hij een wat wetenschappelijker verhaal kan vertellen.  Kussen, omhelzingen en likjes van al onze dieren. Fermin.

Tequila Galga - SCOOBY TV

http://www.youtube.com/watch?v=5INZvA5Spp4

Goede Reis!

Bij Scooby doen we altijd alles wat mogelijk is, om voor onze dieren een goed thuis te vinden. Daarbij horen de zorg, de website in 5 talen, de beschrijvingen van onze dieren op onze website en onze facebookpagina, eindeloos veel telefoontjes, huisbezoeken en veel meer.

En dat allemaal om ons op een bepaalde dag koortsachtig te kunnen voorbereiden – de adoptie in Spanje of de reis naar de landen waar onze partnerorganisaties zijn gevestigd. Veel van onze honden maken een reis naar het buitenland en de transportdag is voor ons allemaal een heel bijzondere dag.

Degenen die in Medina zitten bereiden de reis voor – laatste controle door de dierenarts, de reispapieren, transportkooien opbouwen, etc, etc, tot dan eindelijk het uur U daar is en onze gelukkig reizigertjes in hun transportkooi stappen om hun nieuwe families tegenmoet te rijden. Hoe langer we de honden hier bij ons gehad hebben, hoe gelukkiger we zijn, en hoewel we weten dat ze naar een nieuw leven reizen, valt het afscheid natuurlijk ook een beetje zwaar. En jaaaa, soms vallen er ook wel hier en daar een paar tranen. Maar bovenal zijn we blij – blij dat we ze binnenkort helemaal gelukkig in hun nieuwe thuis zien, blij foto’s te krijgen van honden die weer stralende oogjes hebben en e-mails van gelukkige adoptanten.

Aan het andere eind van de transportroute wachten de vrijwilligers en de adoptanten al op hun nieuwe familieleden. Daar is alles net zo spannend als bij ons en de morgen waarop de transporter aankomt is echt ontroerend voor zowel de rijders als alle andere betrokkenen and zeker het mooiste moment. Alsof onze dieren weten dat ze er voor hun nu een heel nieuw leven begint, komen ze vrolijk uit de transporter, spelen samen en begroeten dan hun families.

Opdat jullie een beetje van dat geluk mee mogen delen, willen we jullie nu graag een paar transportfoto’s van onze migrantjes laten zien J