Onze kleine kreupele hondjes

Hallo.. dit zijn onze kleine kreupele hondjes, beide zijn ze onder een auto gekomen, beide hebben hun poten gebroken, beide zijn ze geopereerd, maar een van hen heeft meer geluk gehad dan de andere. Ze is geadopteerd en de andere nog niet. Voor de ene hebben onze vrienden van  Levriers Sans Frontieres de operatie betaald, en begrijp me goed, ik kan ze nooit genoeg bedanken voor alles wat ze doen, maar voor de andere is dat niet het geval. En ondanks dat onze vrienden van LSF al ontzettend veel voor ons doen, ik wil alleen maar duidelijk maken dat zelfs als je als hond geboren bent, is het nog allemaal een kwestie van geluk hebben. Als iemand zich geroepen voelt om deze arme kleine te adopteren.. ze heeft een thuis nodig, en wel zo spoedig mogelijk!

50 keer verliefd worden in 4 dagen

Op dit moment ben ik voor de eerste keer bij Scooby en mij is gevraagd te vertellen wat ik zoal doe de hele dag. Nou, daar kan ik kort over zijn:  ik maak de patio’s schoon, neem wat foto’s, maak de patio’s schoon, deel hier en daar een aai en een knuffel uit, maak de patio’s schoon, bedenk passende omschrijvingen voor de (nieuwe) honden voor de website en.. maak de patio’s schoon.

Ze vroegen ook of ik wilde vertellen hoe ik Scooby ervaarde en dat is een stuk ingewikkelder om te vertellen. Hoe je je voelt als je bij Scooby op bezoek bent is haast niet uit te leggen en je moet het zelf ervaren om te kunnen begrijpen, denk ik. Ten eerste is het een van de mooiste plekken op aarde en het is compleet onmogelijk hier niet gelukkig en tevreden te worden en te zijn.

Zodra je een patio binnenloopt (het maakt niet uit welke) wordt je overspoeld door onvoorwaardelijke liefde, eindeloze dankbaarheid en een grenzeloze loyaliteit. Gevoelens die je alleen kunt meemaken bij dieren.

De gemiddelde mens zal de perfecte hond omschrijven als loyaal, lief, dankbaar, vriendelijk, mooi. In een Duits asiel zul je misschien een hond vinden op de 20 a 30 die aan deze omschrijving voldoet. Hier bij Scooby denk ik dat uit de 200-300 honden die ik hier leerde kennen, slechts maximaal  20 of zo NIET aan de omschrijving voldoen, en op het totaal er maar 3 waren die me niet zo aanspraken.

Het enige wat me verdriet doet hier is dat je deze prachtige honden hier ziet leven, terwijl ze echt allemaal het zo verdienen om beste en mooiste thuis te krijgen.

Ik heb hier slechts 3,5 dag doorgebracht en morgen ga ik weer op weg naar huis, en ondanks dat al mijn spieren en botten zeer doen van vermoeidheid, en uitkijken naar een beetje rust, mijn hart blijft hier.

Natuurlijk kijk ik er naar uit mijn eigen dieren weer te zien, en mijn vrienden en familie, maar ik heb hier een nieuwe familie gevonden en het is niet makkelijk ze achter te laten. Ik zal ze echt stuk voor stuk missen.

Feit: Scooby bezoeken is echt de moeite waard en ik zal zeker terugkomen!

Daarnaast:  alle toekomstige 4-potige aanvullingen op mijn familie zullen alleen van Scooby komen!

P.S. Voor mij persoonlijk was het vooral heel leuk te zien dat voor mijn drie favorieten, waar ik al verliefd op was geworden via internet, het verhaal een gelukkig einde heeft gekregen.

Pancho gaat naar Nederland, waar hij vast snel iemand gaat vinden die hij gelukkig kan maken, Felipa’s warme sofa staat al klaar in Engeland waar ze van haar pensioen kan gaan genieten, en Gabriela, mijn virtueel geadopteerde kind en mijn allerbeste vriendin, is de ongekroonde koningin van de patio met de “oudjes” en daar geniet ze van het zonnetje op haar vacht, en van alle aandacht en attenties.

Ik wens hen, en alle anderen die nog wachten op een goede afloop, het allerbeste en dat alles waar ze  tijdens deze Spaanse winternachten van gedroomd hebben uit mag komen.

Marina

 

Mara – zwanger uit een rijdende auto gegooid

Mara is pas 2 jaar maar en heeft al heel wat narigheid meegemaakt. Ze werd zwanger (!) uit een rijdende auto gegooid, lag bloedend en hulpeloos op straat en werd op het nippertje gered. De valsheid van sommige mensen kent geen grenzen. Haar pups waren uiteraard verloren en ze overleefde zelf haar avontuur maar nipt. Ze werd naar de perreira van Sevilla gebracht waar wij haar vandaan haalden. Hier bij Scooby kan ze nu lekker ravotten en spelen in alle rust, in een grote paddock samen met andere honden die we uit Sevilla haalden.

Mara is een vrolijk, klein (alhoewel, eerder middenslag) vrouwtje, met een vrolijk ondeugend koppie. Haar uitdrukking brengt bij iedereen constant een glimlach op het gezicht. We vermoeden dat er ergens in haar voorouders terrierbloed zit dat verantwoordelijk is voor haar ondeugende snoet. Ze kan het prima vinden met de andere honden in haar roedel. Mara is de ideale hond voor mensen die zoeken naar een sportieve middenslag hond, die van wandelen houdt en graag bezig wordt gehouden.

Dus vragen we u nu: we zijn op zoek naar een geweldig thuis voor onze Mara. Help ons alsjeblieft, zodat ze binnenkort haar koffertje pakken kan en hier kan vertrekken!

SCOOBYDAG 2012

Adios en het gaat je goed ouwe jongen!

Een lange tijd geleden werd een 6 maanden oude rottweiler bij onze opvang in Laguna achtergelaten door zijn eigenaar omdat hij niet precies voldeed aan de standaard voor het ras en dus niet gebruikt kon worden voor hondenshows. De arme jongen  was doodsbang voor mannen en daardoor dus niet plaatsbaar voor adoptie. Na 15 maanden kwam hij naar Medina, en daar, in het drukke stuk bij de ingang en met vooral mannelijke medewerkers, leerde hij beetje bij beetje weer een beetje vertrouwen krijgen in het menselijke ras en dan vooral van de mannelijke variant, omdat ze allemaal gek met hem waren en hem de beste reden gaven om van gedachten te veranderen: liefde.

Hij moest ook meedoen met een gedragscursus met Scooby omdat we nu eenmaal alles willen doen binnen onze mogelijkheden om een hond plaatsbaar te “maken”. Maar er kwamen maar geen aanvragen voor hem.

Tot een goede dag in december.  De adoptie aanvraag klonk al goed over de telefoon en nadat we terugkwamen van de pre-check van zijn eventuele nieuwe huis, waren we al overtuigd dat dit  het ideale thuis zou kunnen zijn voor onze Rotti.

Vorige week hebben de medewerkers en vrijwilligers van Scooby al afscheid van hem moeten nemen en dat was best moeilijk want ze waren toch allemaal heel gehecht aan hem geraakt, sommigen moesten zelfs een traantje wegpinken!

Maar, Rotti en de andere honden zijn veilig aangekomen en zoals je in de foto’s kunt zien lijken Rotti en zijn nieuwe baasjes erg gelukkig met elkaar.

We hadden ze vandaag aan de telefoon en ze hadden al een anecdote te vertellen. Ze hadden een nieuwe deken gekocht voor Rotti maar die was helaas gedeeltelijk syntetisch en nadat “paps” en Rotti daar een tijd op hadden liggen spelen waren ze allebei zo statisch geladen dat, toen ze elkaar weer aanraakten, het begon te knetteren.  Rotti werd zo kwaad dat hij de deken te lijf ging, alsof ie wilde zeggen: je gaat het niet voor me verpesten he rotding!  Hij ligt nu in de vuilnisbak!  De deken natuurlijk, niet Rotti!

Het Scooby Duitsland team