Scooby Wandeling 9 oktober 2011

Zoals als u misschien wel al op heeft gemerkt hebben we dit jaar geen Scooby dag, maar om toch iets leuks te hebben dit jaar hebben we een strandwandeling georganiseerd op 9 oktober bij strand westduin – Dishoek.

We zijn van harte welkom bij de strandtent kon-tiki Beach en dit zal dan ook de verzamelplek zijn voor de wandeling ook staat hier een kraampje van Scooby en galgolicious met leuke items waarvan de opbrengst geheel ten goede komt van Scooby. U bent vanaf 11.15 van harte welkom.

Voor meer informatie kunt u kijken op onze website www.scoobymedina.nl die overigens totaal vernieuwd is, zo heeft u in een keer een overzicht van alle honden die zich op het moment in Nederland bevinden en zijn er nieuwtjes te vinden met betrekking tot Scooby Holland, leuke adoptiefoto’s, verhalen en hebben we naast de Scooby shop ook een op=op shop met leuke unieke items die u nergens anders vind! Dus neem zeker daar ook een kijkje en stuur uw foto’s en verhalen op!

We hopen u alle te zien 9 oktober!

Scooby Team Holland

Pity

Hij is een Pittbul, we hebben hem Pity genoemd. Broodmager, tot op het bot. Een enorm hoofd in vergelijking met zijn lichaam. Zijn ogen puilen uit, hongerig, dorstig, vriendelijk, tevreden. Gered.

Fermín kreeg een telefoontje van de politie in Medina. Iemand had hen laten weten dat er ergens in Medina honden achtergelaten waren door de eigenaar. Deze verliet het pand EEN MAAND geleden en niemand heeft in die tijd voor de Pittbul gezorgd. Gedurende die hele maand heeft de Pittbul zich in leven weten te houden. Een mirakel. Deze leuke arme jongen heeft gedronken, gedronken, gedronken eenmaal aangekomen in Scooby. Wij gaan ons uiterste best doen om deze jongen weer op de been te krijgen en hem te laten voelen dat hij ertoe doet en dat hij het verdient gelukkig te zijn en verzorgd te worden. Helaas wacht hem nog meer ongeluk, hij is een Pittbul and daardoor zijn zijn kansen op adoptie begrensd, hij mag Spanje niet uit.

Acht redenen waarom Galgo’s zulke perfecte huisdieren zijn

1.     Ze stelen eten. En, als logisch resultaat, alles wat ze stelen van jou, vind je niet terug op je heupen en buik als vet.

2.     Ik denk dat ze zelfs inbrekers een vriendelijk welkom geven. Stel je voor dat je ’s nachts wakker wordt van een blaf, je gaat kijken wat er aan de hand is en je wordt vermoord omdat je ze op heterdaad betrapt. Dit zou dus eigenlijk je leven kunnen redden!

3.     Het zijn erg schone honden, ze gebruiken zelfs toiletpapier.

4.     Ze komen niet per sé, als je ze roept. Nou en? Frisse lucht is zonder meer goed voor je teint!

5.     Hun afmetingen zijn variabel. Twee van hen passen zelfs bij jou in een 90cm breed bed. Vooropgesteld dat je stom genoeg bent om met je achterhoofd tegen het houten nachtkastje te slapen.

6.     Ze weten precies wanneer een kussen versleten is en vervangen moet worden. En ze hebben zelfs een manier om je dat te laten weten. Knap, toch?

7.     Ze kunnen jou meer leren over algehele ontspanning, dan elke yoga leraar ooit zou kunnen.

8.     Het leren van commando’s beschouwen ze als overbodig. Dit is erg nuttig, want dat bespaart je een hoop tijd, als je niet met “Af”, “Zit”, “Voet” en “Pootje” hoeft te oefenen. Deze tijd kun je gebruiken voor andere belangrijke dingen, zoals het kopen van nieuw voer, toiletpapier of kussens...

Naast al deze kwaliteiten zijn ze simpelweg adorabel en hogelijk verslavend als gevolg van hun overweldigende charme!

Beloning

Ik zag mijn kleine galgo vrouwtje op een kruispunt van de N630, de snelweg naar Madrid, vlak bij mijn dorp Alcazaren. Een ontzettend drukke weg.

Toen ik haar zag, stopte ik de auto, en ze bleef zo maar staan, ze rende niet weg en ik kon zien dat ze met een poot niet op de grond steunde, alsof er iets mee aan de hand was. En het arme ding zat onder de vliegen.

Ik kwam dichterbij en haalde haar aan, liet haar aan me ruiken en heb haar de auto ingeholpen. Ze liet het allemaal toe, ze was echt heel lief, ging de auto in en ging liggen op de achterbank. Ik heb er een foto van, als je die wilt zien dan stuur ik m wel.

Toen ik op m’n werk kwam heb ik haar wat te eten en te drinken gegeven maar ze wilde helemaal niks. Ik heb haar in de auto gelaten, in de schaduw met de raampjes naar beneden tot ik klaar was met werken en haar naar Scooby kon brengen en ze heeft de hele middag liggen slapen op de achterbank, heel stil en rustig. Ze was zoooo lief!!

Ik was blij om haar te zien en vooral dat ze bleef staan toen ik stopte. Ik ben zo  vaak gestopt als ik een hond bij de weg zag lopen maar ze renden allemaal weg omdat ze misschien bang waren dat ik ze iets aan zou doen? En dat zat me echt dwars als je bedacht wat ze zou kunnen overkomen, dat ze aangereden konden worden en zo verder. En dan kwam ik terug waar ik ze het laatst gezien had en liet daar eten achter in de buurt.

Om deze galgo te vinden en haar te kunnen helpen is mijn beloning geweest voor alle keren dat ik gestopt ben en nog zal stoppen als ik er een langs de weg zie!

Groetjes

Chris

de microchip was uit haar schouder gesneden

Simone

Vanuit Salamanca zijn binnengekomen een hele, hele dunne Mastin moeder
en haar 2 pups. Vel over been. Ze zwerft er al een paar weken rond
maar nu moest ze vertrekken. Omdat er een fiestaweek in de stad
aankomt, moet alle rommel en afval opgeruimt worden omdat er veel
mensen de fiesta zullen bezoeken en de stadsraad wil een goede indruk
voor hun stad acherlaten. Alle rommel eruit, Dus ook Simone en haar
pups...

Mick

Rosy

Kleine miauwtjes

Elke ochtend als ik het kattenverblijf binnen kom, heb ik amper de tijd om m’n tas neer te zetten, want zodra ik een voet binnen zet, zijn er drie doordringende en dwingende miauwtjes die aandacht willen en ze willen het nu!  

Het zijn Buni, Miel en Pinki, drie kleine kittens wiens geluk  (of pech) ze bij Scooby heeft gebracht.

Op dit moment verblijven ze in de quarantine zone want ze kunnen niet bij de andere katten tot ze minstens wat in gewicht zijn aangekomen. Ze vinden het wel interessant dat je eten bij ze neerzet, maar dat is niet het belangrijkste, ze vinden het veel leuker om opgepakt te worden, en dat je met ze knuffelt en ze meeneemt voor een wandelingetje over het gras buiten.

Buni en Miel delen hun kooi en zijn gek op elkaar. Ze slapen altijd helemaal in elkaar verstrengeld en raken elkaar de hele dag aan. Buni, met een grijze tijgertekening kwam ongeveer een maand geleden binnen, in heel slechte conditie en samen met haar kleine broertje die het helaas niet gered heeft. Nu is het een gezonde meid en heel erg speels.

Miel kwam binnen met een ernstige wond aan de achterpoot, waarschijnlijk veroorzaakt door een aanrijding. Ze is geopereerd en doet het goed maar ze zal waarschijnlijk altijd blijven hinken met die poot. Het is een rustige en lieve kat en ze is een maand of 6 oud.

Pinki is de kleinste, die in de restanten van een huis in Cuellar werd gevonden. Daar was ze ook geboren maar haar moeder was overreden dus er werd niet echt voor haar gezorgd. Een vrouw bracht haar wel melk, tot men Carolina erover vertelde, die haar naar Scooby bracht. Ze was alleen maar botten toen ze aankwam maar ze is aardig bijgekomen en eet veel. Zij is het meest veeleisend, en wil het liefst de hele dag aangehaald worden.

Dit zijn de kleine miauwtjes die we hier bij Scooby hebben die er voor zorgen dat ik iedere ochtend met een glimlach mijn bed uit kom, omdat ik weet dat ze op me wachten.

Irene